آموزشی چطور داستان ترسناک بنویسیم؟

[آرشیت]

شیوه‌ی صحنه‌پردازی در داستان ترسناک چگونه است؟
بگذارید ترس از سر و روی اثرتان بریزد. بگذارید فضاسازی، رنگ‌ها، حال‌وهوا و حتی توصیفات شما در گرو ایجاد ترس، هیجان و اضطراب باشد. اما اینکه چطور داستان‌تان را از طریق فضاسازی، ترسناک جلوه دهید را در ادامه خواهم گفت.

 

[آرشیت]

 

[آرشیت]

با توجه به این تعریف داستان‌های ترسناک به صحنه‌های ترسناک و مرتبط با ژانر و هرکدام از زیرژانرهای وحشت نیاز دارد. هرچند گاهی نویسنده صحنه را با ژانر و حال‌وهوای شخصیت داستانی هماهنگ نمی‌نویسد.

 

[آرشیت]

همان‌طور که جمال میرصادقی درباره‌ی صحنه‌پردازی در داستان‌های امروزی می‌گوید:

اغلبِ صحنه‌پردازی‌ها غیرمستقیم وقوع واقعه‌ای را به خواننده القا می‌کند یا به‌ صورت تمثیلی و نمادی در ارتباط با شخصیت و عمل داستانی می‌آید؛ مثلاً در زندگی، ما از ارتباط طبیعت با حالت‌های روحی و روانی خودمان آگاه هستیم و روز ابری و گرفته به‌نظرمان غم‌انگیز جلوه می‌کند،

 

[آرشیت]

روز آفتابی پرنشاط و روح‌پرور. اما گاهی هم پیش می‌آید که خصوصیتی در طبیعت وجود دارد که با حالت روحی ما در تضاد و معاوضه است. در روز آفتابی، ما غم‌زده‌ایم، در روز بارانی و ابری، خوشحال. یا آفتاب را دوست نداریم و باران به ما حال نمی‌دهد و نم‌نمش نشاطی در ما بیدار می‌کند.

 

[آرشیت]

در داستان‌ها بازتاب چنین حالت‌های روحی را می‌توان دید. گاهی صحنه‌ی داستان با حالت‌های روحی شخصیت هماهنگی دارد و گاه سرناسازگاری.

 

[آرشیت]

متوجه شدید ماجرا از چه قرار است؟

شما برای نوشتن صحنه‌های یک داستان ترسناک به صحنه‌های ترسناک نیاز دارید. اما این صحنه‌پردازی را چطور انجام دهیم؟

 

[آرشیت]

به کمک توصیف مکان‌ها:
مانند توصیف یک تیمارستان متروکه و ترسناک.

توصیف قبرستانی در دل شب و بیرون از شهر.

توصیف دنیایی سورئال و غیرواقعی اما ترسناک که جاذبه هیچ معنایی در آن ندارد.

 

[آرشیت]

استثنا: شما می‌توانید در یک روز کاملاً آفتابی و معمولی روایتی هولناک را خلق کنید. اما آن عوامل پررنگ ترس است که در ترسناک‌کردن داستان نقش دارد نه فقط صحنه‌پردازی یک مکان و زمان.

 

[آرشیت]

نمونه‌ی خوب: از داستان «فقط گوشت» اثر جک لندن

پرسه‌زنان به نبش خیابان رفت و از آن‌جا بالا و پایین خیابان فرعی را زیر نظر گرفت، اما جز دریایی از نور که فانوس‌های خیابان بر چهارراه پخش می‌کردند چیزی ندید. پرسه‌زنان از همان راه بازگشت.