ایده چند جمله در یک پاراگراف وجود دارد؟

[-pariya-]

در نیمه راه وست اگ به نیویورک، جاده موتوری با شتاب به خط آهن می‌پیوندد و یک چهارم مایل را در کنار آن می‌پیماید تا از منطقه‌ای متروکه فاصله گیرد. این دره‌ای از خاکستر است - مزرعه‌ای خیالی که در آن خاکسترها مانند گندم به صورت تپه‌ها و کوه‌ها و باغ‌های عجیب و غریب رشد می‌کنند، جایی که خاکسترها شکل خانه‌ها و دودکش‌ها و سرانجام با تلاش فراانسانی، شکل مردانی را به خود می‌گیرند که به‌طور مبهم و در حال فروپاشی از میان هوای پُرگرد حرکت می‌کنند.

 

[-pariya-]

گاهی خطی از اتومبیل‌های خاکستری روی خطی نامرئی خزیده، یک جیرجیر ترسناک از خود ساطع می‌کند و به حالت توقف در می‌آید، و بلافاصله مردان خاکستری با بیل‌های سرب‌رنگ بالا می‌روند و ابر غیرقابل نفوذی را برمی‌انگیزند که عملیات مبهم آن‌ها را از دید شما پنهان می‌کند

 

[-pariya-]

این پاراگراف، با وسعت و تأثیرگذاری‌اش، همچون یک پلان گسترده سینمایی، این گوشه روستایی را در میان هیاهوی وست اگ و نیویورک به تصویر می‌کشد. انگار زمان در این قاب آهسته‌تر می‌گذرد و هر جزئیاتی، با وضوح بیشتری خودنمایی می‌کند.

 

[-pariya-]

به همین ترتیب، زمانی که فیتزجرالد می‌خواهد سرعت را افزایش دهد، از پاراگراف‌های کوتاه‌تر استفاده می‌کند، درست همانطور که در مثال زیر دیده می‌شود:

«برای چی یهو پول می‌خوای؟»

«خیلی وقته اینجام. می‌خوام برم. من و همسرم می‌خوایم بریم غرب.»

«همسرت می‌خواد!» تام با تعجب فریاد زد.

«ده ساله داره درباره‌ش حرف می‌زنه.» او برای یک لحظه به پمپ تکیه داد و چشمانش را سایه زد. «و حالا می‌ره چه بخواد چه نخواد. من می‌برمش.»

ماشین کوپه با گرد و غبار و تکان دادن دست از کنار ما رد شد.

«من چی بهت بدهکارم؟» تام با خشونت پرسید.

 

[-pariya-]

این بخش از رمان، تام بوکانان (آنتاگونیست) احساس می‌کند که گوشه گیر شده است زیرا هم همسر و هم معشوقه‌اش در حال دور شدن از او هستند. پاراگراف‌های کوتاه پشت سر هم نشان‌دهنده تحریک‌پذیری او هستند و به خوانندگان بینشی از بی‌قراری او می‌دهند. حتی ماشین کوپه‌ای که با رانندگی گتسبی از کنار او می‌گذرد، با استفاده از پاراگراف‌های کوتاه به نظر می‌رسد سرعتش نیز افزایش می‌یابد.

 

[-pariya-]

طول پاراگراف، ابزار قدرتمندی در دست نویسنده است. پاراگراف‌های کوتاه‌تر، با ایجاد وقفه‌های بیشتر، برای روایت لحظات پرشتاب و غیرقابل پیش‌بینی مناسب‌ترند. در مقابل، پاراگراف‌های بلندتر، با ایجاد جریان پیوسته کلمات، برای توصیف صحنه‌های آرام و گسترده، فضایی مناسب فراهم می‌کنند.