آموزشی چگونه رمان بنویسیم؟

[ASHVAN]

فارغ از اینکه با دوستتان در مورد روز خود صحبت می‌کنید، در دفتر خاطرات خود یادداشتی می‌نویسید یا اینکه به عنوان یک نویسنده مشغول نوشتن داستانی هستید، بدون شک توصیف احساسات قسمت مهمی از فعالیت نوشتاری و گفتاری شما را شکل می‌دهد. صرف گفتن اینکه خوشحال هستید، به هیچ ک.س این حس را القا نمی‌کند که شما در واقع چه احساسی دارید. همه می‌خواهند احساسات خود را برای مخاطب به گونه‌ای ترسیم کنند که او هم تجربه‌ی حسی آن‌ها را با تمام وجودش حس کند.

اما آیا این کار امکان‌پذیر است؟ اگر امکان‌پذیر است، انتقال تجارب حسی بین نویسنده و مخاطب به چه شکل انجام می‌شود؟ صرف اینکه نویسنده با استفاده از یک صفت مناسب تجربه‌ی حسی شخصیت‌های داستانش را برای مخاطب توصیف کند، آیا آن تجربه‌ی عاطفی به طور کامل به خواننده منتقل می‌شود؟

 

[ASHVAN]

جواب سوال اول این است که همه‌ی این موارد امکان‌پذیر است اما شیوه‌ی کار و تکنیک‌های مورد استفاده به سادگی استفاده از یک صفت احساسی نیست. در حقیقت عوامل زیادی در انتقال احساسات دخیل هستند؛ از جمله شرایط محیطی و موقعیت وقوع رخداد، صحبت‌ها و افکار درونی شخصیت داستانی با خودش، زبان بدن شخصیت و بسیاری عوامل دیگر...

 

[ASHVAN]

بخش ۱: بررسی روش‌های مختلف توصیف احساسات

در این بخش به بررسی روش‌های مختلف توصیف احساسات و عواطف در دنیای نویسندگی می‌پردازیم. آشنایی به این روش‌ها به شما ابتکار عمل و آزادی زیادی در مورد انتخاب رویکردتان به توصیف احساسات می‌دهد و از تکرار الگوهای نگارشی در متن شما جلوگیری می‌کند. علاوه بر این همانطور که خواهید آموخت هر احساس و عاطفه‌ی خاص نیاز به تکنیک خاصی برا توصیف شدن دارد.

 

[ASHVAN]

نکته‌ی ۱- احساسات را با استفاده از یک واکنش فیزیکی نشان دهید


تصور کنید فردی را مشاهده می‌کنید که احساس مد نظر شما را تجربه می‌کند. آیا شکمش را محکم گرفته یا صورتش را محکم چنگ می‌زند؟ آیا او آرام دستش را روی شانه‌های شما می‌گذارد و سعی می‌کند به شما بگوید چه اتفاقی افتاده است؟ در واقع در یک ساختار روایی، بهترین و صمیمی‌ترین راه برای انتقال احساسات، توصیف وضعیت بدن سوژه است.

حالا تصور کنید خودتان احساسی را که قصد دارید توصیف کنید، تجربه می‌کنید. معده‌ی شما چه احساسی دارد؟ وقتی فردی احساسات شدیدی را تجربه می‌کند، میزان بزاق دهان او تغییر می‌کند، ضربان قلب او نیز تغییر می‌کند و برخی مواد شیمیایی در جریان خون و معده‌ی او ترشح می‌شود.

 

[ASHVAN]

با این حال، مراقب باشید که در مورد توصیفات فیزیکی خود، منطق روایی را در مورد آنچه که شخصیت از آن آگاه نیست زیر پا نگذارید. به عنوان مثال، «چهره او از خجالت سرخ شد»، چیزی نیست که خود شخصیت از آن آگاه باشد. با این حال، در این مورد خاص عبارت «در حالی که می‌خندیدند و رویش را برگرداند، برای چند لحظه‌ در ناحیه‌ی صورتش احساس داغی و سوزش کرد» می‌تواند خیلی منطقی‌تر و دقیق‌تر باشد.

 

[ASHVAN]

نویسنده کسی است که می نویسد. شما وقتی به فکر نوشتن می‌افتید که، طرحی در سر داشته باشید. نوشتن، فکر کردن است چون چیدن و آرایش کلام است و کلام تنها رسانه‌ی فکر است. هر رمان با طرح موضوعی شروع می شود. حال پیش از اینکه بنشینید و تصمیم بگیرید داستان خود را روی صفحه بیاورید، باید نکاتی برای نوشتن رمان را در نظر داشته باشید و از خود بپرسید.
یک – برای شروع کردن رمان، همه چیز آماده شده؟
دو – داستان درباره چه موضوعی است.
سه – شخصیت ها از چه گروه و دسته و طبقه‌ایی هستند.
چهار – چه نوع رمانی می‌خواهید بنویسید.
پنج – آیا طرح رمان شما را به هیجان می آورد؟

 

[ASHVAN]

چند توصیه‌ به نویسندگانی که درحال برنامه‌ریزی برای نوشتن یک رمان، نمایشنامه و یا داستان کوتاه هستند:

توصیه ۱: جملات خود را با کلمات پایانی جمله قبلی و ارائه توضیح درباره آن‌ها آغاز کنید.
توصیه ۲: دیالوگ شخصیت‌ها را از طریق ارائه نام‌های مختلف برای آن‌ها متمایز کنید.
توصیه ۳: هرگز نگویید «گفت».
توصیه ۴: نوشته خود را با استفاده خلاقانه از کلمات هم‌آوا، مهیج و هنری کنید.

 

[ASHVAN]

بایدها و نبایدها قبل از نوشتن رماندرس‌هایی برای نویسندگان تازه کار

قبل شروع به نوشتن رمانتان، تعیین شخصیت‌های داستان الزامی است. حداقل دو شخصیت برجسته در داستانتان داشته باشید.(قهرمان مرد و قهرمان زن)

 

[ASHVAN]

سن

رفتارهای مناسب سنی، در بسط دادن شخصیت در درجه اول اهمیت دارند.

 

[ASHVAN]

ویژگی‌های شخصیتی

در داستانتان مستلزمید ویژگی‌های شخصیتی ممتازی را برای شخصیت اصلی در نظر بگیرید تا او را نسبت به شخصیت‌های دیگر داستان ممتاز سازید. با متمایز ساختن شخصیت‌های اصلی از اشخاص دیگر داستان می‌توانید هر نوع حالات یا موقعیت را بر اساس خصوصیات آنها خلق کنید.