دلنوشته {ژالان} اثر •محمد یاسین نصرتی کاربر انجمن رمان بوک•

[SHAHYAS]

~به نام خالق عشق~​

عنوان: ژالان
نویسنده: محمد یاسین نصرتی(شاهیاس)
ژانر: عاشقانه
عضو دفتر نظارت ادبی یکم

مقدمه: در دل شبی بارانی، جایی که قلبم از درد و دلتنگی فریاد می‌کشد، این دلنوشته متولد می‌شود. حکایت عشقی که هم آرامش است و هم طوفان، هم امید است و هم ناامیدی. در این کلمات، پژواک فریادهای خاموش و نجواهای عاشقانه قلبم را خواهید شنید.

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.

حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانی
در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[SHAHYAS]

چشمانم چیزی نمی‌بینند؛ فقط صدای نم‌نم باران بر شیروانی سرخ قلبم را می‌شنوم. صدای خروشان رعد، قلبم را می‌لرزاند. صدای شکستگی پنجره‌های قلبم را می‌شنوم.
اشک‌هایم مانند مرواریدهای سفید و درخشان در تاریکی اتاق، بر روی گونه‌های بی‌رنگم می‌چکند.

 

[SHAHYAS]

دل و احساسم به فریاد آمده‌اند.
از فکر کردن به تو، افکارم به دستانم گره می‌خورند؛ از فکر کردن به تو، درد تمام وجودم را فرا می‌گیرد. این شکوفه در قلبم آرام‌آرام پژمرده می‌شود، شعله می‌کشد و خاکستر می‌شود.

 

[SHAHYAS]

سایه‌ات مرا در آغوش می‌فشارد، وجودم را به گرمی در بر می‌گیرد؛ آه… جانم فدای چشمان آهویی تو، جانم فدای چهره‌ی رنگینت.
ای بی‌خبر، کجایی که دلم از عشق تو دیوانه گشته است؟ بر سر خود می‌زند و می‌گوید: «من عاشق شدم، عاشق زینت و گوهر زیبایی تو شدم.»

 

[SHAHYAS]

ای بی‌خبر، عطرت گویی با کالسکه‌ای از سوی بهشت در نفسگاهم رژه می‌رود… می‌گوید: «من اینجا هستم اما بی‌روح و نفس؛ می‌گوید: من اینجا هستم اما با غم و درد.»
دستانم محکم مشت می‌شوند، مژگانم محکم بر یکدیگر فرود می‌آیند.

 

[SHAHYAS]

می‌گویم، می‌گویم به خاک و باران و آتش قسم که خاک عاشق باران است، باران عاشق آتش است و من عاشق تو!
هر وقت به تو فکر نمی‌کنم، عشقت مانند گیاهی سبز، تازه جوانه می‌زند؛ رشد می‌کند و به درختی بزرگ و چندساله تبدیل می‌شود.

 

[SHAHYAS]

این درخت بید مجنون است.
باران اشک‌ها صورتم را فرا گرفته بود؛ با بدنی بی‌حال و بی‌رنگ و جان از روی تخت بلند شدم؛ سرم سنگین بود و گیج می‌رفت. چه شده بود؟! چه‌کار کرده بود این شیدایی با من؟!

 

[SHAHYAS]

می‌گفتند: «ای نگهبان عشق، این دلدادگی محال است.» گوش نکردم. می‌گفتند: «این درد بی‌درمان است.» گوش نکردم. می‌گفتند: «معشوق بی‌خبر است.» گوش نکردم.
دلم می‌خواست گوش دهم به حرف‌هایشان، اما درونم در دریایی سیاه دست و پا می‌زد.

 

[SHAHYAS]

ای جگرگوشه‌ی من، بگو چه کنم؟! چطور تو را از ذهنم، از قلبم، از سرتاسر وجودم بیرون کنم؟!
ملودی در گوشم شروع به خواندن کرد؛ دستانم را مانند پر، پرواز دادم و شروع به رقصیدن کردم. کمی جلو رفتم… یاد اولین دیدارش افتادم.