رها شده [کالبد متحرک] از «SaNa.n کاربر انجمن رمان بوک»

[حِمیم!]

جلوه‌گری که خشنود باشد،
در حقیقت، درونی که مملو از پلیدی باشد.
من همانم و افسرده‌ای که دلداده‌ باشد،
دلداده‌ی واژه‌ای به نام «تو»، که ز من دور باشد!
​

 

[حِمیم!]

رام نَشَود این دِل خویش،
هنگامه‌ای که نباشی و من باشم.
ناقوس‌‌ها به ناله‌ در‌آیند در منزل خویش،
موعدی که انتهای بیابان باشی و من نباشم.
پژمرده شَود این دلِ خویش،
زمانی که شر*آب بنوشی و من ننوشم!
​

 

[حِمیم!]

نگاهم به انتهای مسیر،
سراب خنده‌ها در جاده‌ی دید.
عینکی که شاهد این سراب است،
تلسکوپ نیز از دیده‌اش بی‌قرار است.
گذرگاه نگاهم پی گیر آن تبسم،
تبسمی که بیشتر از یک توهم، نیست!
​

 

[حِمیم!]

چه خواهی چه نخواهی،
گودال زندگی بی‌شمار است.
قبال هر قدمت، حفره‌ای ستم‌کار است.
گام‌هایت را بردار نرم نرمک،
حتی اگر پاسخش نرسیدن باشد!​