معرفی کتاب کتاب نقد عقل محض

[آرشیت]

ترجمه‌ی فارسی پیش رو از نقد عقل محض حاصل زحمات بهروز نظری و ویراسته‌ی محمدمهدی اردبیلی است. این ترجمه، در مقایسه با ترجمه‌ی مرحوم ادیب سلطانی که با عنوان سنجش خرد ناب انتشار یافته، از شفافیت بیشتری برخوردار است؛ اگرچه شاید از دقت نظر و صلابت نثر ترجمه‌ی میر شمس‌الدین ادیب ‌سلطانی برخوردار نباشد.

 

[آرشیت]

کتاب نقد عقل محض توسط انتشارات ققنوس به چاپ رسیده است.

 

[آرشیت]

نکوداشت‌های کتاب نقد عقل محض
نقد عقل محض کانت از جمله تأثیرگذارترین متون در تاریخ فلسفه‌ی مدرن است. (Penguin)
ایمانوئل کانت پدر تمام فلاسفه‌ی مدرن است. (Barnes & Noble)
یک شاهکار فلسفی. (Independent)

 

[آرشیت]

کتاب نقد عقل محض مناسب چه کسانی است؟
دوست‌داران فلسفه‌ی غرب (خصوصاً فلسفه‌ی آلمانی) مخاطبین اصلی این کتاب به شمار می‌روند.

 

[آرشیت]

در بخشی از کتاب نقد عقل محض می‌خوانیم

اگر انسان بتواند مجموعه‌اى از بررسى‌ها را تحت ضابطه یک مسئله واحد قرار دهد، از این طریق موفقیتى بزرگ حاصل خواهد کرد. زیرا انسان با تعیین دقیق آن مسئله، نه‌تنها کار خود را راحت مى‌کند، بلکه همچنین کار هرکس دیگرى را نیز که بخواهد بررسى و قضاوت کند که آیا ما

 

[آرشیت]

موفق به تحقق برنامه خود شده‌ایم یا نه، ساده مى‌کند. حال، مسئله خاص عقل محض دربردارنده این پرسش است که: احکام ترکیبى پیشینى چگونه ممکن هستند؟

 

[آرشیت]

این‌که متافیزیک تابه‌حال در چنین حالت متزلزلى از عدم قطعیت و تناقضات باقى مانده است، باید منحصراً به این علت منتسب شود که این مسئله و شاید حتى تمایز میان احکام تحلیلى و احکام ترکیبى قبل از این به فکر انسان خطور نکرده است.

 

[آرشیت]

ساختن یا تخریب متافیزیک به حل این مسئله وابسته است، یا به این برهان رضایت‌بخش که امکانى که متافیزیک مى‌خواهد آن را توضیح بداند، در عمل هرگز وجود ندارد. دیوید هیوم نیز، که از بین همه فیلسوفان به این مسئله نزدیک‌تر شد، آن را مشخصاً به‌کفایت و در کلیتش درک نکرد،

 

[آرشیت]

بلکه صرفاً در گزاره ترکیبىِ پیوند معلول با علتش (principium causalitatis [اصل علیت]) متوقف ماند و گمان مى‌کرد که 20 B غیرممکن بودن چنین گزاره پیشینی را کاملاً اثبات کرده است، و بر این اساس، استنباط کرد که هرآنچه متافیزیک مى‌نامیم بر پایه توهمِ

 

[آرشیت]

صرفِ [ناشى از] بینش عقلىِ ادعایى‌اى بنا شده است که در واقع، شناخت آن از تجربه اخذ شده و صرفاً بر حسب عادت است که خود را ضرورى نشان داده است؛ اگر هیوم مسئله ما را در عمومیتش در نظر مى‌داشت، شاید هرگز درون این حکم که فلسفه محض را کاملاً نابود مى‌سازد سقوط نمى‌کرد،