معرفی کتاب پسرم، تو اخراجی

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

میگل گمان کرد شاید سکوت مادرش آرامش قبل از طوفان است و همین حالاست که سیل از راه برسد و مادر با جیغ و داد، او را مجبور کند به اتاقش سر و سامان بدهد.

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

اما خبری نشد که نشد. نه از بکن‌نکن‌های همیشگی خبری بود و نه از اعتراض به شلختگی و کثیفی. مامان میگل -در حالی که کاغذی در دست داشت و آن را به طرف میگل دراز کرده بود، با بی‌تفاوتی نادری به او نگاه می‌کرد.

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

کاغذی که مادر میگل در دست داشت، در واقع یک نامه بود که مادر میگل آن را به طرف پسرش گرفته بود تا امضایش کند و ثابت شود آن را دریافت کرده و بعداً شک و شبهه‌ای ایجاد نشود!

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

می‌پرسید محتوای نامه چه بود؟ راستش را بخواهید، نامه‌ی مذکور، حکم اخراج میگل بود.

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

از آنجا که میگل روزبه‌روز بی‌نظم‌تر می‌شد، همه‌جا غوغا به پا می‌کرد و برای همه دردسر می‌آفرید، مادر و پدرش تصمیم گرفته بودند مراتب اخراجش را اعلام کنند.

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

قرار بود این حکم پس از گذشت سی روز عملی شود. در این مدت، روال عادی دریافت بوسه‌ها و نوازش‌های میگل برقرار بود، همچنین حق استفاده از اتاق، سه وعده غذا در روز، تلویزیون، پول توجیبی، کتاب، قدم ‌زدن، توجه، نصیحت و تمام حقوقش به عنوان فرزند را داشت

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

اما پس از پایان این مدت، به موجب اختیاری که قانونِ خانواده به مادر و پدرش بخشیده بود، وظایف آن‌ها به عنوان مادر و پدر، دیگر اجباری نبود، چون در واقع قبل‌تر میگل همه حقوق آن‌ها را پایمال کرده بود...

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

می‌دانیم حتماً برای‌تان عجیب است که مادری حکم اخراج فرزندش را صادر کند. اما چه چاره؟ وقتی که فرزندی روز به ‎روز شلخته‌تر می‌شود و هیچ قصد اصلاح رفتارش را هم ندارد؟

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

با این همه، راستش را بخواهید،‌ زمانی که نامه به میگل داده شد، چشم‌هایش از تعجب گرد شد. هر چه صبر کرد تا مادرش از خنده روده‌بُر شود و این شوخی بی‌نمک را تمام کند، هیچ اتفاقی نیفتاد.

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

مادر میگل واقعاً شوخی نداشت. در واقع، میگل کار را به جایی رسانده بود که اگر اخراجش نمی‌کردند، پدر و مادرش، هر دو، راه به تیمارستان می‌بردند.!