معرفی کتاب پسرم، تو اخراجی

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

کتاب‌های این مجموعه برای گروه سنی نوجوان به رشته‌ی تحریر درآمده‌اند و در آن‌ها داستان زندگی پسری نوجوان به نام فلیپه روایت می‌شود. به عنوان مثال، در مجلد دوم این مجموعه مطالعه می‌کنیم پدر و مادر فلیپه که از دستِ رفتارهای پسرشان به ستوه آمده‌اند، تصمیم می‌گیرند اعتصاب کنند و هیچ کاری به کار پسرشان نداشته باشند.

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

چیزی که در ابتدا حتی خوشایند می‌نماید، اما بعدتر حسابی مایه‌ی دردسر فلیپه می‌شود. گفتنی است این مجموعه کتاب که در اصل به زبان اسپانیایی نوشته شده بود، به زبان‌های دیگری، از جمله انگلیسی و فارسی نیز برگردانده شده و نسخه‌ی انگلیسی این مجموعه با نام "Dear Son" به مخاطبان عرضه شده است.

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

آنچه در ادامه مطالعه می‌کنید، نام برخی از مجلدهای منتشرشده ذیل مجموعه‌ی پسر عزیزم می‌باشند: «پسر عزیزم، ما اعتصاب کردیم»، «پسر عزیزم، تو اخراجی»، «پسر عزیزم، تو چهار پدر و مادر داری» و «پسر عزیزم،‌ تو با پدربزرگ و مادربزرگت می‌روی».

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

تاکنون دو مجلد نخست مجموعه‌ی پسر عزیزم (پسر عزیزم، تو اخراجی و پسر عزیزم ما اعتصاب کردیم) به زبان فارسی ترجمه شده و نشر چشمه آن‌ها را ذیل مجموعه کتاب‌های ونوشه روانه‌ی بازار کتاب کرده است. هر دو مجلد یادشده را می‌توانید از سایت یا اپلیکیشن کتابراه دریافت کنید.

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

کتاب پسر عزیزم، تو اخراجی برای چه کسانی مناسب است؟
جوردی سییرا ای فابرا کتاب پسر عزیزم، تو اخراجی را برای گروه سنی 10 تا 12 سال به رشته‌ی تحریر درآورده است. با این حال، احتمالاً همه‌ی افرادی که به داستان‌های طنز علاقه‌ دارند نیز از مطالعه‌ی این اثر بهره می‌برند.

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

در بخشی از کتاب پسر عزیزم، تو اخراجی می‌خوانیم
کیف و چمدان را برداشت و به سمت پایین خیابان رفت. اگر ساعت همانی بود که فکر می‌کرد، احتمالاً پارک پُر از بچه بود. می‌توانست از آن‌ها پرس‌وجو کند.

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

با وجود این‌که مادرش گفته بود فقط لوازم ضروری را برایش گذاشته، بارش خیلی سنگین بود. وقتی می‌رفتند خرید یا مسافرت، او هیچ‌چیزی را حمل نمی‌کرد. همیشه لوسش می‌کردند. حتی دلش برای این هم تنگ شد. رسید سرِ پیچ. از عرض خیابان گذشت. همه‌چیز به نظرش فرق می‌کرد، تمامِ محله.

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

حالا یا واقعاً فرق داشت یا او متفاوت می‌دید. پارک از دور، یعنی دو خیابان آن‌ طرف‌تر، معلوم بود. راهش را گرفت و طولی نکشید که به پارک رسید. اسباب‌بازی‌ها سمتِ چپ پارک بودند. از دور صدای جیغ و فریادی پُر از شادی به گوشش رسید، جیغِ بچه‌هایی که آزادانه در پارک می‌دویدند. قلبش کمی‌ تندتر زد.

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

قرار بود بهشان چی بگوید؟

به میدان دلباز و روشن وسط پارک رفت و از دور منظره را تماشا کرد. ده بیست‌تا مادر با نوزادها یا بچه‌های کوچک‌شان نشسته بودند و درباره‌ی موضوعات مختلفی حرف می‌زدند، موضوعاتی که همیشه به بچه‌هایشان مربوط می‌شد، چون هر کدام‌شان فکر می‌کرد بچه‌ی خودش قشنگ‌ است و بچه‌ی بقیه زشت و لاغرمُردنی!

 

[ℳ𝒶𝓈ℴ𝓊𝓂ℯℎ]

ده بیست‌تا پیرمرد و پیرزن هم آفتاب می‌گرفتند و بازی بچه‌ها را تماشا می‌کردند. با نگاهی آغشته به خاطرات گذشته؛ نگاهی که هم مهربان بود، چون خاطرات بچگی‌شان به یادشان می‌آمد، هم کلافه، چون سروصدا اجازه نمی‌داد از سکوت لذت ببرند.