مجموعه اشعار کسایی مروزی

[ویتامین]

سوگنامه:

 

[ویتامین]

باد صبا درآمد فردوس گشت صحرا
آراست بوستان را نیسان به فرش دیبا

آمد نسیمِ سنبل با مشک و با قرنفُل
آورد نامهٔ گل باد صبا به صهبا

 

[ویتامین]

کهسار چون زمرّد نقطه زده ز بُسَّد
کز نعت او مُشَعبد حیران شده ست و شیدا

آبِ کبود بوده چون آینه زدوده
صندل شده ست سوده کرده به می مُطرّا

 

[ویتامین]

رنگ نبید و هامون پیروزه گشت و گلگون
نخل و خدنگ و زیتون چون قبّه های خضرا

دشت است یا سِتبرق باغ است یا خُوَرنق
یک با دگر مطابق چون شعر سعد و اسما

 

[ویتامین]

ابر آمد از بیابان چون طیلسان رُهبان
برق از میانش تابان چون بُسّدین چلیپا

آهو همی گُرازد، گردن همی فرازد
گه سوی کوه تازد گه سوی راغ و صحرا

 

[ویتامین]

آمد کلنگ فرخ همرنگ چرخ دورخ
همچون سپاه خَلُّخ صف برکشیده سرما

بر شاخ سرو بلبل با صد هزار غلغل
دُرّاج باز بر گل چون عُروه پیش عَفرا

 

[ویتامین]

قمری به یاسمن بر ساری به نسترن بر
نارو به نارون بر برداشتند غوغا

باغ از حریر حُلّه بر گل زده مظله
مانند سبز کِلّه بر تکیه گاه دارا

 

[ویتامین]

گلزار با تأسف خندید بی تکلّف
چون پیش تخت یوسف رخسارهٔ زلیخا

گل باز کرده دیده باران برو چکیده
چون خوی فرو دویده بر عارض چو دیبا

 

[ویتامین]

گلشن چو روی لیلی یا چون بهشت مولی
چون طلعت تجلّی بر کوه طور سینا

سرخ و سیه شقایق هم ضدّ و هم موافق
چون مؤمن و منافق پنهان و آشکارا

 

[ویتامین]

سوسن لطیف و شیرین چون خوشه‌های پروین
شاخ و ستاک نسرین چون برج ثور و جوزا

وان ارغوان به کَشّی با صدهزار خوشّی
بیجادهٔ بدخشی برتاخته به مینا