مجموعه اشعار کسایی مروزی

[ویتامین]

آن خوشه‌های رز:

 

[ویتامین]

آن خوشه‌های رز نگر آویخته سیاه
گویی همی شبه به زمرد در اوژنند

وان بانگ چَزد بشنو، از باغ نیمروز
همچون سفال نو که به آبش فرو زنند

 

[ویتامین]

صبح و نبید:

 

[ویتامین]

صبح آمد و علامت مصقول بر کشید
وز آسمان شمامهٔ کافور بر دمید

گویی که دوست قُرطهٔ شَعر کبود خویش
تا جایگاه ناف به عمداً فرو درید

 

[ویتامین]

در شد به چتر ماه سنان‌های آفتاب
ور چند جِرم ماه سر اندر سپر کشید

خورشید با سهیل عروسی کند همی
کز بامداد کِلّهٔ مصقول بر کشید

 

[ویتامین]

وان عکس آفتاب نگه کن؛ علم علم
گویی به لاژورد مِ*ی سرخ بر چکید

یا بر بنفشه‌زار گل نار سایه کرد
یا برگ لاله‌زار همی بر چکد به خوید

 

[ویتامین]

یا آتش شعاع ز مشرق فروختند
یا پرنیان لعل کسی باز گسترید

جام کبود و سرخ نبید آر، کآسمان
گویی که جام‌های کبود است پر نبید

 

[ویتامین]

جام کبود و بادهٔ سرخ و شعاع زرد
گویی شقایق است و بنفشه است و شنبلید

چون خوش بود نبید بر این تیغ آفتاب
خاصه که عکس او به نبید اندرون فتید

 

[ویتامین]

آن روشنی که چون به پیاله فرو چکد
گویی عقیق سرخ به لؤلؤ فرو چکید

وان صاف مِ*ی که چون به کف دست بر نهی
کف از قدح ندانی، نی از قدح نبید

 

[ویتامین]

بهار: