دلنوشته {کلونوپینِ من} اثر•aryana elhaei کاربر انجمن رمان بوک•

[ragazza della notte]

نام اثر: کلونوپینِ من
نویسنده: aryana elhaei badeyri
ژانر: عاشقانه
عضو دفتر نظارت ادبی یکم
مقدمه:
بسیاری در مواقع اضطراب و عصبانیت دارو مصرف می‌کنند و داروی من، کلونوپینِ من کسی نیست جز بهترین دوستم، غزل. او به مانند آرام‌بخش برای اعصاب بیمار عمل می‌کند. این دلنوشته برای کسی است که لیاقتش بیشترین چیزها بود، هست و خواهد بود.
پ.ن: این اثر تقدیمی می‌باشد.

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[ragazza della notte]

***
دوست عزیزم.
امروز که برایت می‌نویسم سه سال از با هم بودنمان می‌گذرد. در این سه سال تلخی و شیرینی‌های زیادی را با یکدیگر تجربه کردیم.
کلونوپینِ من. قبل از دوستی‌مان من فردی عصبی بودم و الان... عصبی‌تر شده‌ام. زیبایی عصبی بودنم این است که در تمام لحظاتش کنارم بودی، دقیقاً مانند آرام‌بخش، آرامم می‌کردی و ممنونت هستم.

 

[ragazza della notte]

***
به شدت عصبی بودم و تو... آنجا بودی. نمی‌دانستم که چه کنم. چانه‌ام از فشار عصبی می‌لرزید، با دستت که به شانه‌ام فشار می‌آورد نگاهم به سمتت کشیده شد.
و حالا من بودم که تو را عقب می‌کشیدم و آرامت می‌کردم. شاید از همین حمایت‌هایت بود که خیالم راحت شد و هر زمان که خواستم داد و فریاد کنم و آسوده‌خاطر باشم که هر جا بیش از حد به من فشار بیاید تو هستی که جایم را بگیری. آموزش‌هایم برایت مفید واقع شدند.

 

[ragazza della notte]

***
قرار داشتیم. در همان مکانِ همیشگی و نیامدی؛ قلبم در سی*ن*ه میزد و نگرانت بودم، گاهی از بی‌فکری‌هایت به شدت عصبی می‌شوم. اکثر مواقع کارت همین است بی‌خبر می‌گذاری می‌روی. با مشکلات فراوان تلفن همراه خانومی را گرفتم و به تو زنگ زدم، تنها چیزی که باعث شد بعد از شنیدن پاسخت خودم را خفه نکنم امید خفه کردن تو بود اما باز هم زمانی که دوباره دیدمت نتوانستم دست دورِ گردنت حلقه کنم، پس دست دورِ شانه‌هایت حلقه کردم. امیدوارم آدم شوی.

 

[ragazza della notte]

***
جدیداً کمی لوس شده‌ای و از کلمات و الفاظی استفاده می‌کنی که تا قبل از این وقتی می‌شنیدی‌شان مرا کتک می‌زدی... البته، از آن‌جایی که چشمان گیرا و زیبایی داری زمانی که خودت را لوس می‌کنی، زیبایی‌شان دو برابر می‌شود. رویت زیاد نشود اما مژگانت تیر به قلبم می‌زنند و صدایت گوش‌هایم را نوزاش می‌کنند. انگشتان کشیده‌ات که خودت دوست‌شان نداری از نظر من می‌توانند بهترین جراح باشند و قلب عشاقت را جرحه‌جرحه کنند. باز هم می‌گویم رویت را زیاد نکن.

 

[ragazza della notte]

***
خنجرِ بغض دیواره‌های زندانِ گلویم را زخمی می‌کرد و لبخند بر روی لبانم بود. آن روز تو جایی دیگر بودی و تنهایی بیش از پیش مرا می‌آزرد، آن‌چنان که ‌برخلاف خواسته‌ام اشک در چشمانم قدم میزد و خودش را به سد می‌کوبید. ماجرای‌‌مان همان ماجرای آمیتیس و خدای شرابش بود. آزارم می‌دادی و زمانی که دیگر به سنگ تبدیل می‌شدم با اشک‌هایت مرا زینت می‌دادی. گرچه اشک‌هایت هم آزارِ دیگری برایم بود و طاقت دیدن‌شان را نداشتم و ندارم.

 

[ragazza della notte]

***
چند روزی است که ندیدمت. چراغ‌های چراغدان قلبم سوسو می‌زنند زیرا که اکسیژن‌شان بند است به دیدنت و چه اکسیژن زیبایی. عصب‌‌های مغزم خودشان را از بغض خفه کرده‌اند زیرا که نگرانت‌ هستند و چه نگرانی بهتر از سلامتی‌ات؟ آرزو دارم همیشه و هر لحظه سلامت باشی و سلامم به دستت برسد گرچه نباشم. ممکن است به دیاری دیگر بروم و جسماً از آرامشِ وجودت دور شوم اما همیشه یاد و روح من همراه و محافظت خواهد بود. متوجه شدی منظورم را نه؟

 

[ragazza della notte]

***
گاهی دلم به زنجیره‌ی متصل به مغزم چنگ می‌زند تا آن‌چنان در آغوش بگیرمت و فشارت دهم که مانند پرتقال تبدیل به آبمیوه شوی. اما چه کنم که از لمس مردم بی‌زارم، تقصیر تو نیست. می‌دانی؟ من با تو جنبه‌ای تازه از عشق را درک کردم؛ عشق می‌تواند بین من و تو در جریان باشد ولی نه مثل دیگران. البته که دلم نمی‌خواهد بگویم و مانند حرف خودت که می‌گویی« اگر عاشقم هستی اعتراف کن» اعتراف کنم ولی عاشقت هستم دوست من.

 

[ragazza della notte]

***
با لبخند به صفحه‌ی کم نورِ تلفن همراهم خیره بودم و برای بار پنجم آن را می‌خواندم. صدایی نازک از حنجره‌ام رها شد. متعجب به دیوار خیره شدم و به خودم بلند خندیدم. به مانند دیوانگان بودم؛ مگر می‌شود یک پیام محبت‌آمیز که هیچ کلمه‌ای از آن به مانند آدم نبود به این اندازه مرا ذوق‌زده کند؟ البته از طرفی به خودم حق می‌دادم زیرا ابراز علاقه‌هایت در ماه شاید دوبار پیش بیاید.