طبیعت شناسی گل برفی

[آیناز]

گل برفی از اوایل قرن هجدهم به عنوان یک گیاه دارویی مورد استفاده قرار می گیرد. از پیکر رویشی، گلها و ریشه این گیاه در اکثر فارماکوپه ها به عنوان دارو یاد شده و خواص درمانی آن نیز معرفی شده است. کونوالاریا از کلمه لاتین کونوالیس به معنای درّه گرفته شده است. ماژالیس نیز از کلمه می (نام ماه میلادی) اشتقاق یافته است که مبین گلدهی این گیاه در ماه می می باشد. از مواد مؤثره این گیاه برای مداوای بیماری های مربوط به قلب و دستگاه گردش خون استفاده می شود. گل برفی در کشورهای روسیه و آلمان در سطوح وسیع کشت می شود.

 

[آیناز]

مشخصات گیاه گل برفی
گل برفی، گیاهی است علفی، چندساله و متعلق به تیره سوسن و معمولاً در مکانهای سایه دار نواحی جنگلی و باغها می روید. ریزوم گیاه گل برفی استوانه ای شکل، مفصل دار (بندبند) و منشعب است که به صورت افقی و خزنده در زیر خاک رویش می کند. از ریزوم در سالهای اول یا دوم رویش، 2 تا 3 برگ به وجود می آید؛ اما ساقه در سالهای بعد تشکیل می شود. برگها در فصل بهار، از قسمت پایین ساقه که کم و بیش پولکی شکل و بسیار ظریف می باشد، رویش می کنند. برگها بیضی شکل، به طول 10 تا 20 سانتی متر و تقریباً نوک تیزند. ناحیه پایین برگ (نزدیک به ساقه)، باریک و کشیده است.

 

[آیناز]

گلهای گل برفی به رنگ سفید، زنگوله ای شکل و کم پشت است و به صورت خوشه روی ساقه های گل دهنده قرار می گیرند. این گلها در اردیبهشت ظاهر می شوند و از بوی خاصی برخوردارند. میوه کروی شکل و داخل آن 4 تا 10 بذر قرمز رنگ به قطر 3 تا 4 میلی متر و به شکل تخم مرغ وجود دارد. وزن هزار دانه، 16 تا 17 گرم است.

 

[آیناز]

از پیکر رویشی گیاه گل برفی تاکنون 22 گلیکوزید استخراج شده است، به طوری که گلیکوزید های موجود در برگ 0.2 تا 0.3 درصد و در گلها 0.3 تا 0.4 درصد می باشد. از مهمترین گلیکوزیدهای پیکر رویشی گیاه گل برفی می توان از «گرنوالاتوکسین» نام برد که حاوی اگلیکن «استروفانتی دین» می باشد. از گلیکوزیدهای دیگر، می توان از «کونوالوزید»، «کونوالاتوکسول» و «لوکونجوزید» نام برد.

 

[آیناز]

برگهای گل برفی علاوه بر گلیکوزید، حاوی مقادیر زیادی فلاونویید نظیر «کورستین»، «ساپونینهای استروییدی»، «رزین» و همچنین اسانس می باشد. تحقیقات نشان می دهند که مقدار گلیکوزیدهای موجود در برگهای جوان 640 میلی گرم در صد گرم است، در حالی که در برگهای مسن تر مقدار آن افزایش می یابد و به 1000 میلی گرم در 100 گرم می رسد.

 

[آیناز]

برگهای گل برفی زردرنگ، کیفیت دارویی نامطلوبی دارند. گلها عطر خاصی دارند که ناشی از وجود «فارنزول» می باشد. کمیت و کیفیت مواد مؤثره موجود در گونه های مختلف این گیاه متفاوت است و شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد.

 

[آیناز]

نیازهای اکولوژیکی گیاه گل برفی
خاک های مناسب برای کاشت گیاه گل برفی، خاک های شنی یا خاک های با بافت متوسط می باشد. این گیاه در طول رویش به مقادیر مناسبی مواد و عناصر غذایی نیاز دارد. این گیاهان را می توان در خاک های کمی اسیدی یا نیمه اسیدی، با موفقیت کشت نمود

 

[آیناز]

مواد و عناصر غذایی موردنیاز گل برفی
قبل از کاشت گل برفی، باید 60 کیلوگرم در هکتار ازت، 80 کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر، 120 کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس، به خاک هایی که این گیاه در آنها کشت می شود، اضافه نمود. در سال دوم، برای تسریع در رویش گیاهان، افزودن 60 کیلوگرم در هکتار ازت، 60 کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر و 100 کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس به خاک، ضرورت دارد.

 

[آیناز]

تکثیر گیاه گل برفی
کاشت و تکثیر گیاه گل برفی به وسیله بذر و همچنین به روش رویشی صورت می گیرد.

تکثیر گل برفی به وسیله بذر
بذر ها را در اواخر آذرماه در زمین هایی که برای کشت این گیاه آماده شده اند، کشت می کنند. بذر ها پس از پشت سر گذاشتن یک دوره سرما، در بهار سال بعد سبز می شوند.

تکثیر گیاهان گل برفی از طریق بذر، نه تنها روش مناسب و مطمئنی نیست؛ بلکه رویش گیاهان از بذر بسیار کند و آهسته خواهد بود، یعنی گیاهان 3 تا 4 سال پس از کاشت به گل خواهند نشست.

 

[آیناز]

تکثیر رویشی گل برفی
کاشت و تکثیر گل برفی معمولاً به روش رویشی انجام می گیرد. ریزوم های گیاه را در موقعی از سال که هوا سرد نباشد، به طول 4 تا 10 سانتی متر جدا کرده، سپس آنها را در ردیف هایی به فاصله 30 تا 40 سانتی متر و در عمق 4 تا 6 سانتی متر کشت می کنند.

محصول گیاهانی را که به روش رویشی تکثیر شده اند، می توان از سال دوم برداشت کرد. گل برفی به مدت 5 تا 6 سال، محصول دهی اقتصادی دارد. پس از این مدت باید آنها را ریشه کن کرد و گیاهان جدیدی را جایگزین آنها نمود.