مشاعره یک دوبیتی بگو

[مژگان سلاجقه]

آه افسوس و سرشک گرم و داغ حسرت است
آنچه از عمر سبک‌رفتار می‌ماند به جا
«صائب»

 

[مژگان سلاجقه]

بی قدر ساخت خود را، نخوت فزود ما را
بر ما و خود ستم کرد، هر ک.س ستود ما را
«صائب»

 

[مژگان سلاجقه]

در چنین راهی که مردان توشه از دل کرده‌اند
ساده لوحی بین که فکر آب و نان داریم ما
«صائب»

 

[مژگان سلاجقه]

ما زآغاز و ز انجام جهان بی خبریم
اول و آخر این کهنه کتاب افتاده است
«کلیم کاشانی»

 

[مژگان سلاجقه]

گرفتم آنکه جهانی به یاد ما بودند
دگر چه فایده از یاد می‌رسد ما را

«شهریار»

 

[مژگان سلاجقه]

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند
در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا
«شهریار»

 

[مژگان سلاجقه]

شباهت تو و من هر چه بود ثابت کرد
که فصل مشترک عشق و عقل، تنهایی‌ست
فاضل نظری

 

[مژگان سلاجقه]

آه در آینه تنها کدرت خواهد کرد
آه! دیگر دمت ای دوست مسیحایی نیست
فاضل نظری

 

[مژگان سلاجقه]

من بی تو در غریب‌ترین شهر عالمم
بی من تو در کجای جهانی که نیستی؟!
«غلامرضا طریقی»

 

[مژگان سلاجقه]

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانه ای است که قربانی ات کنند
«فاضل نظری»