مشاعره یک دوبیتی بگو

[مژگان سلاجقه]

خوش آمدی!
روزگار غم انگیزی داشتم بی تو
پرده‌ی پنجره‌ام از ابر بود
هرشب با گریه به خواب می‌رفتم
و کشتی‌ها در بالش من غرق می‌شدند...
#رسول_یونان

 

[مژگان سلاجقه]

ابوسعید ابوالخیر :
شاها ز دعای مرد آگاه بترس
وز سوز دل و آه سحرگاه بترس
بر لشکر و بر سپاه خود غره مشو
از آمدن سیل به ناگاه بترس

 

[مژگان سلاجقه]

هوشنگ ابتهاج :
الا ای صبح آزادی به یاد آور در آن شادی
کزین شب‌های ناباور منت آواز می‌دادم

 

[مژگان سلاجقه]

نزار قبانی :
بلقیس!
رفته بودی سر کوچه انار بگیری
دانه هایت را آوردند

 

[مژگان سلاجقه]

ابوسعید ابوالخیر :
یا رب تو زمانه را دلیلی بفرست
نمرودان را پشه چو پیلی بفرست
فرعون‌صفتان همه زبردست شدند
موسی و عصا و رود نیلی بفرست

 

[مژگان سلاجقه]

نزار قبانی⁩ :
هربار که ترانه‌ای برایت سرودم
‏قومی بر من تاختند،
‏که چرا برای میهن شعر نمی‌سرایی؟
‏و آیا زن
‏چیزی به جز وطن است؟

 

[مژگان سلاجقه]

بیهوده مخور غصه ے این دار فنا را
دریاب همین لحظه ے ڪوتاه بقا را
از فلسفه ے زندگے و مرگ چه دانیم؟
باید بپذیریم قوانین قضا را
بے هیچ گناهے همه محڪوم حیاتیم
در بند ڪشیدست جهان تک تک ما را
آن ڪس ڪه تو را ڪرده فراموش
رها ڪن
یک عمر نڪن خرج جفا گنج وفا را
اندیشه ے فردا نڪن اے بے خبر از عمر
شاید ڪه نباشیم جز این یڪشبه ما را
هرڪس ڪه مُنزه"بُوَد این چرخ فسونگر
صد جرعه به او بیش دهد جام بلا را

 

[مژگان سلاجقه]

حالا که می روی
تمام پاییز را جمع کن
بریز در چمدانت
شباهت ها مرا از پا در می آورد
برگی که منم
هزاران بار می افتم
بادی که تویی
هزاران بار می روی...

سالار_مرتضوی

 

[مژگان سلاجقه]

ی آیم، می آیم، می آیم
با گیسویم: ادامه بوهای زیر خاک
با چشمهایم: تجربه های غلیظ تاریکی
با بوته هایی که چیده ام از بیشه های آن سوی دیوار
می آیم می آیم می آیم
و آستانه پر از عشق میشود
و من در آستانه به آنها که دوست می‌دارند
و دختری که هنوز آنجا،
در آستانه پر عشق ایستاده ،
سلامی دوباره خواهم داد
فروغ فرخزاد

 

[مژگان سلاجقه]

تا به توصیف تو، با بال غزل پربکِشم
باید از حَدِ خودم پای فراتر بکِشم
اول آن شکل به هم‌ریخته‌ ی موی تورا
باقلم موی غزل بافته ، بهتر بکشم
تاکه الگوی نگاهت نشود دست به دست
ناز چشمان تو را یکسره از بَر بکشم
عطرخوش رایحه ی هُرم نفسهای تورا
عین آویشن و گُلپونه معطّر بکشم
هیچ سروی به خوش اندامی بالای تونیست
قد وذبالای توذرا مثل صنوبر بکشم
مژه ی چشم تو را با نمی از دُرد غزل
عین چشمان هراسان خودم تربکشم
بنشینم‌ به دل راحت و در آخر کار
مثل یک قهوه ی عصرانه تو را سربکشم
جواد_شادفر