فایل شده یک فنجان کلیشه

[بهارنارنج🍊]

عنوان: یک فنجان کلیشه
نویسنده: ستاره بهرامیان
کپیست: @افران✿
مقدمه:
گاهی اوقات
یک‌سری واقعیت‌ها هستند که نمی‌شود.
قبولشان کرد.
حق داریم.
درد دارند و تلخ‌اند،
این فنجان‌های لبریز از کلیشه!​

 

[بهارنارنج🍊]

- اسم اون حالت که انگار دلت می‌خواد یکی پیشت باشه ولی حوصله هیچ‌ک.س رو نداری چیه؟
- تو دنیای ما دلتنگی صداش می‌کنن.

 

[بهارنارنج🍊]

- چرا آدم‌ها یک‌هو عوض می‌شن؟
- اون‌ها عوض نمی‌شن، فقط دیگه نمی‌تونن تظاهر به بی‌نقص بودن بکنن.

 

[بهارنارنج🍊]

- کاش شازده کوچولو این‌جا بود و می‌دید‌... .
- چی رو؟
- این‌که آدم‌های زمین با کادو دادن گل‌های مصنوعی توقع شادی‌های واقعی رو دارن!

 

[بهارنارنج🍊]

- نمی‌شه گذشته رو نابود کرد؛ نمی‌شه تغییرش داد و بهش برگشت، اما می‌شه نادیده‌اش گرفت.
- مثل هربار که همین جمله رو راجع بهش می‌گی؟

 

[بهارنارنج🍊]

- وقت‌هایی که خیلی دلت گریه کردن می‌خواد چی‌کار می‌کنی؟
- لبخند می‌زنم!

 

[بهارنارنج🍊]

- چرا همیشه آدم بدهای داستان حس بهتری بهمون می‌دن؟
- چون آدم خوب‌ها عزیزهاشون رو واسه نجات بقیه فدا می‌کنن؛ اما آدم بدها همه رو فدا می‌کنن تا پای قولی که به عزیزشون دادن بایستن.

 

[بهارنارنج🍊]

- اگه برگردی به بچگی‌ات چه کاری رو بدون تردید انجام میدی؟
- با خیال راحت از روی بالش‌ها خودم رو توی دره‌های پر از گدازه‌ی پرز‌های فرش پرت می‌کنم‌.

 

[بهارنارنج🍊]

- من آدم بدی‌ام و ممکنه کنارم آسیب ببینی. چرا ازم دور نمی‌شی؟
- چون صداقت یه آدم بد رو ترجیج می‌دم به وعده‌های دروغ یه آدم خوب.

 

[بهارنارنج🍊]

- می‌دونی توی یه غروب پاییزی بعد از لم دادن رو کاناپه‌ی گوشه‌ی دیوار و فکر کردن به تکراری بودن زندگی چی می‌چسبه؟
- یه فنجون قهوه؟
- نه، یه فنجون مرگ با یه حبّه آرامش!