آموزشی ۱۵ نکته مهم

[STARLET]

درست همانند یادگیری دوچرخه سواری، بهترین شیوه برای اینکه یاد بگیریم چگونه رمان بنویسیم، نوشتن آن است. با این حال، برخلاف راندن یک دوچرخه برای اولین بار، نوشتن یک رمان در روز گرمی تابستانی انجام‌پذیر نیست. این کار تعهد و پشتکار مناسبی را می‌طلبد. طبق گفته اکتاویا باتلر: «در شروع، شما مطالب خوبی نمی‌نویسید. مهملاتی را می‌نویسید که به خیالتان نوشته‌های خوبی هستند؛ سپس به تدریج در آن پیشرفت می‌کنید. به این دلیل می‌گویم، پشتکار یکی از با ارزش‌ترین صفات است.»

 

[STARLET]

مثال کلیشه‌ایِ خوبی وجود دارد: کار رمان نویسی یک ماراتن است نه یک دو سرعت. هرچه بیشتر خود را قبل از نوشتن آماده کنید، شانس بیشتری برای اتمام آن دارید. مراحل زیر به شما برای ساختن زرهی مقاوم، در برابر بن‌بست‌های ناگهانی‌ای که ممکن است برای نویسنده رخ دهد، کمک می‌کنند.

 

[STARLET]

زمانی که برای نوشتن رمان خود برنامه ریزی می‌کنید، باید بتوانید چنین پاراگرافی را برای خود بنویسید:

داستان من در ژانر{} و تم {} خواهد بود. با زاویه دید {} و در موقعیت مکانی و زمانی {} نوشته می‌شود. این داستان روایتگر قهرمانی به اسم {} بوده که با انگیزه {} در پی هدف {} می‌باشد. اما تضادهایی همچون {} کار را برای او دشوار کرده و خطراتی به مانند {} را برایش به همراه دارند.

 

[STARLET]

برای نوشتن رمان از کجا شروع کنیم؟ از الان!

1. ساخت ایده داستان
ممکن است برای اینکه ایده پردازی نکنید، بدیهی‌ترین کارها را بکنید. مانند: پیدا کردن مکانی مناسب برای نوشتن، خرید مجموعه لوازم التحریر با کیفیت و کارهایی از این قبیل برای یک نویسندگی خلاقانه. در حالی که تمامی این موارد نیز ممکن است به شما در مسیر نوشتن رمان کمک کنند؛ اما بدون صرف زمان برای استحکام آنچه که بنا به نوشتنش دارید، نوشتن رمان به نتیجه‌ای نمی‌رسد.

 

[STARLET]

اگر ایده داستانی را در سر می‌پرورانید اما در ارائه آن مشکل دارید، سعی کنید یک یا دو سطر در مورد پیام آن بنویسید. وقتی قصد نوشتن رمانی را دارید، احتمالاً می‌خواهید پیامی را در دنیا منتشر کنید. پیامی که برخاسته از پسِ کتاب شماست، همان تم است که در کل داستان به آن تاکید خواهد شد. سعی کنید با فکر کردن به این پیام در مسیر ایده پردازی قدم بردارید.

به عنوان مثال رمان نوزده هشتاد و چهار، روایتگر مردی عاشق در جهانی است که فردیت و اندیشیدن در آنجا، نه تنها گناه بلکه جرم محسوب می‌شود. اما محتوای اصلی کتاب، در باب حقوق بشر برای آزادی حریم شخصی است.

 

[STARLET]

2. مطالعه کتاب‌هایی در ژانرِ مرتبط با شما
جان چیور نویسنده آمریکایی می‌گوید: «بدون خواندن نویسنده نمی‌شوید. نوشتن، درست مانند یک بوسه است. به تنهایی قادر به انجامش نخواهید بود.»

اگر می‌خواهید رمان شما در آینده برای خوانندگان جذاب باشد، نخست باید مثل یک خواننده بیاندیشید. راه حلش این است: خواندن!

 

[STARLET]

دلایل زیادی برای ترغیب نویسنده‌ها به داستان خواندن وجود دارد:

شما به درک درستی از نوشته‌های پیشین خواهید رسید و خود را برای ارائه موضوعاتی جدید در آن ژانر آماده خواهید کرد.
از طرفی دیگر، با شناخت المان‌های محبوب خوانندگان، انتظارات مخاطبان را درک می‌کنید.
لذت می‌برید! اگر علاقه‌ای به خواندن ندارید، چرا می‌خواهید بنویسید؟

 

[STARLET]

3. انتخاب زاویه دید در کتاب‌تان
می‌دانید چرا هرچه شایعات از فردی به فرد دیگر برسند، بیشتر از حقیقت دور می‌شوند؟ زیرا هر راوی، ناگزیر تعصبات و دیدگاههای خود را به ماجرا اضافه می‌کند. به همین دلیل، انتخاب زاویه دید رمان شما ، گام بسیار مهمی در شروع نوشتن داستان بلند شماست و تاثیرات زیادی بر خود داستان واقعی خواهد داشت.

چند زاویه دید:

اول شخص: داستان از منظر نویسنده اصلی قصه روایت می‌شود. ضمیر اصلی در این گونه روایت داستانی، «من» است.

 

[STARLET]

دوم شخص: خواننده به شکل مستقیم مورد خطاب قرار می‌گیرد و از او خواسته می‌شود که خودش را در قالب شخصیت داستان قرار دهد. ضمیر اصلی در این گونه روایت داستانی، «تو» است.

سوم شخص حاضر: راوی فقط افکار و احساسات یک شخصیت در زمانی معین را دارد. ضمایر اصلی در این گونه از روایت داستانی، «او» یا «آنها» است.

سوم شخص غایب (دانای کل): راوی فردی آگاه به تمام احوالات شخصیت‌ها بوده و می‌تواند هر اتفاقی را برای هر شخصیتی در هر نقطه از داستان، فاش کند. ضمایر اصلی در این گونه از روایت داستانی، همانند سوم شخص حاضر است.

 

[STARLET]

۴. پرورش شخصیت‌های اصلی
اگر تاکنون یک شام چند وعده‌ای خورده باشید، می‌دانید که ابتدا باید از کارد و چنگال‌ها (که بیرون هستند) شروع کنید و سپس به سمت داخل حرکت کنید. این قضیه در مورد پرورش شخصیت‌های شما صدق نمی‌کند. هرچند تصویر کردن شخصیت‌ها و اشاره به ویژگی‌های ظاهری برای یک نویسنده مهم است، اما شروع از درونیات شخصیت‌ها رویکردی بهتر است.