دانستنی ۱۶ موجود افسانه ای باستانی از سراسر جهان

[ممد صنوبر]

غول​

یکی دیگر از محبوب ترین موجودات افسانه ای غول است. غول شیطانی است که در قبرستان ساکن است. بر اساس اساطیر عربی، غول ها گوشت انسان را می خوردند. اگرچه آنها شکل انسانی دائمی ندارند. گاهی اوقات برای جذب مسافران بی گناه خود را به شکل یک زن زیبا در می آوردند.
برخی از افسانه ها می گویند غول ها را فقط با یک ضربه می توان کشت.
در فرهنگ عمومی، غول در بسیاری از فیلم ها و ادبیات ظاهر می شود. یکی از نمونه ها در مجموعه انیمیشن محبوب Tokyo Ghoul است .

 

[ممد صنوبر]

گنوم ها​

برای بسیاری، کوتوله ها فقط مجسمه های تزئینی در باغ هستند. با این حال، کوتوله ها در واقع موجودات افسانه ای از فرهنگ عامه اروپایی هستند. آنها موجودات کوتوله با پشتی خمیده اند. کوتوله ها ارواح زمینی هستند و از معادن و مکان های دارای گنج محافظت می کنند.
تفسیرهای مدرن از کوتوله ها مانند کوتوله های سفید برفی دیزنی است . بنابراین، مردم اغلب آنها را با لباس های رنگارنگ می شناسند.

 

[ممد صنوبر]

گابلین ها​

در فولکلور اروپایی موجودات اساطیری فراوانی وجود دارد. مثال دیگر گابلین است. گابلین یک موجود کوچک شرور است. آنها شبیه پریان اند ، اما اغلب حریص و پست هستند. آنها طلا و جواهرات را دوست دارند. بنابراین، داستان های آنها هشدار می دهد که مراقب دزدی آنها باشید.
در فرهنگ کره ای به این موجودات افسانه ای “دوکائبی” می گویند. این نام به “اجنه کره ای” ترجمه می شود. دوکائبی ها اشکال فیزیکی متفاوتی دارند. با این حال، آنها اغلب هانبوک یا لباس های سنتی کره ای می پوشند.
گابلین در ادبیات مدرن رایج است. به عنوان مثال، مارول کامیکس به اجنه با شخصیت شرور «گرین گابلین» اشاره می‌کند.

 

[ممد صنوبر]

گریفین​

یکی از باشکوه ترین موجودات افسانه ای تا کنون گریفین است. موجودی افسانه‌ای با تن شیر و سر دال و گوش اسب است. تندیس‌های به شکل شیردال در معماری کاربرد بسیاری دارند.
در افسانه ها، شیر پادشاه قلمرو حیوانات است. عقاب را پادشاه پرندگان نیز می دانند. بنابراین، گریفین یک جانور با شکوه بود. گریفین یک چهره محبوب در فرهنگ آسیایی و یونانی و همچنین اساطیر ایرانی است. در نسخه هایی از افسانه گریفین ، آنها تخم های طلایی می گذاشتند.

 

[ممد صنوبر]

ققنوس​

قُقنوس پرندهٔ مقدس افسانه‌ای است که در اساطیر ایران، اساطیر یونان، اساطیر مصر، و اساطیر چین از آن نام برده شده. گفته می‌شود که وی مرغی نادر و تنهاست و جفت و زایشی ندارد. اما هر هزار سال یک بار، بر توده‌ای بزرگ از هیزم بال می‌گشاید و آواز می‌خواند و چون از آواز خویش به وجد و اشتیاق آمد، به منقار خویش آتشی می‌افروزد و با سوختن در آتش از خاکستر آن ققنوسی دیگر متولد می‌شود. در بسیاری فرهنگ ها ققنوس را رمز جاودانگی، فداکاری و عمر دگربار تلقی میکنند. اما برخی فرهنگ‌ها ویژگی‌های دیگری هم به او نسبت داده‌اند. از جمله در مورد او گفته شده: اشک ققنوس زخم را درمان می‌کند حتی اگر زخم شمشیر خورده باشد و…، ققنوس صدای دل‌نشینی دارد و موسیقی از آوای او پدید آمده‌است.

 

[ممد صنوبر]

گرچه ققنوس در اساطیر ملل آسیایی همچون چین و ایران جایگاه ویژه‌ای دارد، امّا برخی معتقدند که اسطورهٔ ققنوس از مصر باستان برخاسته، به یونان و روم رفته. و هم‌سو با باورهای مسیحیت شاخ و برگ بیشتری یافته‌است.

 

[ممد صنوبر]

علامه دهخدا در توصیف ققنوس نوشته‌است: گویند ققنوس هزار سال عمر کند و چون هزار سال بگذرد و عمرش به آخر آید، هیزم بسیار جمع سازد و بر بالای آن نشیند و سرودن آغاز کند و مسـ*ـت گردد و بال برهم زند چنان‌که آتشی از بال او بجهد و در هیزم افتد و خود با هیزم بسوزد و از خاکسترش بیضه ای پدید آید و او را جفت نمی‌باشد و موسیقی را از آواز او دریافته‌اند.