دلنوشته تکمیل شده ● اِعصار پاییز اثر MANA ●

[BALLERINA]

ستاره‌ها پشت سیاهی ابر‌های پاییزی مخفی شده‌اند؛ به دنبالت در آسمان، در میان آن همه ابر می‌گردم.
پیدایت نمی‌کنم؛
همچون سوزنی شدی در انبار کاه،
حال من را دیدن یک ستاره،
در میان آن ابرها خوب می‌کند.
***

 

[BALLERINA]

حرف‌های‌شان اذیتم می‌کند.
خنجری می‌شود،
بر درون قلبم خیز برمی‌دارد،
نابودم می‌کند.
حال که تو نیستی،
دگر کسی نیست دربرابر آن خنجر‌ها از روح و جسمم محافظت کند.
***

 

[BALLERINA]

پاییزم را با تو قسمت کرده‌ام،
تو را در ذهنم تجسم می‌کنم؛
روز‌های پاییزی‌ام را با تو می‌گذرانم و در خیالم برگ‌ها را جمع می‌کنم و همچون برف بر روی سرت می‌ریزم.
***

 

[BALLERINA]

مردم می‌گویند دیوانه‌ام،
آری من دیوانه‌ام،
دیوانه‌ی تو،
چه می‌توانند بکنند؟
آن‌ها چه‌طور می‌توانند به یک دیوانه‌ی عاشق کمک کنند.
***

 

[BALLERINA]

صدایت از لا‌به‌لای برگ‌‌ها به گوشم می‌رسد!
با ذوق از روی نیمکت بلند می‌شوم و به سمت آن آواز زیبایت پرواز می‌کنم،
چیزی را نمی‌بینم،
تو کجا هستی؟
صدایت این‌جا بود، رو‌به‌رویم.
نکند نامرئی شده‌ای؟
از من خجالت می‌کشی جانانم، بیا بیرون؛
بیا و من را این‌جا، در میان انبوهی از برگ‌های پاییزی تنها نگذار.
***

پایان.