دلنوشته تکمیل شده ● اِعصار پاییز اثر MANA ●

[BALLERINA]

این روز‌ها؛ دل آسمان هم همچون دل من گرفته‌ست.
دلم پاییز را می‌خواهد،
دلم آن غروب‌های دلگیرش را می‌خواهد،
آن برگ‌های نارنجی و زرد رنگش را می‌خواهد،
آن روز‌های بارانی‌اش را می‌خواهد.
***

 

[BALLERINA]

دخترک غمگینی را می‌بینم، بر روی نیمکت‌مان نشسته‌است؛ می‌خواهم به گام‌هایم سرعت بخشم و خود را به او برسانم.
مردی جوان نزدیکش می‌شود؛ شاخه گلش را رو‌به‌روی او قرار می‌دهد.
دخترک شاد می‌شود، من دلتنگ.
دخترک لبخند می‌زند، من تلخند.
آن‌ها رفته‌اند و حال؛ من با دلِ گرفته‌ای بر روی نیمکت‌مان می‌نشینم و به امید دیداری دوباره، در انتظارت می‌مانم.
***

 

[BALLERINA]

آن لیوان قهوه را رو‌به‌رویت قرار می‌دهم و با سکوتی پر از حرف به آن سیاهی چشمانت خیره می‌شوم؛ هر دوی‌مان سکوت داریم، سکوتی پر از حرف‌های نا گفته.
***

 

[BALLERINA]

همچون کودکی پنج ساله؛ دل‌گیر به آن سنگ سفید رنگ که اسم زیبایت رویش حکاکی شده است خیره می‌شوم.
قطرات باران؛ نم‌نم بر روی سنگ فرود می‌آیند.
تبسمی تلخ بر روی لبانم جای می‌گیرد؛ آسمان هم دلش برایت تنگ شده است.
او هم؛ همچون من گریه می‌کند.
همچون من؛ دلگیر است.
همچون من؛ دلتنگ است.
همچون من؛ در انتظارت است.
***

 

[BALLERINA]

دستانت را محکم می‌گیرم؛ ترس دارم.
ترس دارم که مبادا روزی برسد که دگر این دست‌ها را نداشته باشم‌.
ترس دارم که مبادا روزی برسد که دگر به جای بودن انگشت‌هایت در میان انگشت‌هایم؛ سیگار جای بگیرد.
***

 

[BALLERINA]

بر روی برگ‌های زرد_نارنجی می‌نشینم و در انتظارت میان آن‌برگ‌ها می‌مانم؛
ثانیه‌ها،
دقیقه‌ها،
ساعت‌ها گذشت، تو نیامدی.
****

 

[BALLERINA]

دلم آرامشی می‌خواهد؛ از جنس تو.
آسمان شب‌هایم تاریکی می‌خواهد؛ از جنس چشم‌های تو،
موهایم نوازش‌هایت و دستانم دست‌هایت را.
این روز‌ها دلم خوشبختی می‌خواهد؛ دلم، تو را می‌خواهد.
***

 

[BALLERINA]

برایت از دلتنگی‌هایم گفتم و تو گفتی؛ می‌گذرد.
برایت از اشک‌هایم گفتم و تو گفتی؛ می‌گذرد.
برایت از دوست‌داشتن‌هایم گفتم و تو گفتی؛ می‌گذرد.
برایت از همه‌ی این روز‌های سرد پاییزی‌ام گفتم و تو در جوابم گفتی؛ می‌گذرد.
حال چه‌گونه می‌گذرد؟
این می‌گذرد چه است؟
تا چه وقتی در انتظارش بنشینم تا او؛ بگذرد.
***

 

[BALLERINA]

نشسته‌ای روبه‌رویم و من بی‌حرف محو آن صورت مردانه‌ات می‌شوم.
کی؟ کجا؟ چه روزی رسید که حالِ من شد این؟
کی محو چشم‌ها، صدا، نگاه، حرف‌ها، قهقهه‌هایت شده‌ام؟
کاش، این خوشبختی همیشه همراه‌م می‌ماند؛ کاش هیچ‌وقت از کنارم نمی‌رفتی و من
هر ثانیه،
هر دقیقه،
هر ساعت،
محو تو می‌شدم و تو؛ همیشه برای من بودی.
***

 

[BALLERINA]

گردنبند را بر گردنم می‌بندی و با لبخند به آن خیره می‌شوی.
- آن گردنبند مگر چه دارد که این‌گونه لبخند می‌زنی؟
جوابم را نمی‌دهی و نگاه خیره‌ات را از آن برمی‌داری و به چشمانم خیره می‌شوی.
نگاهت را دوست دارم؛ همان نگاهت به من می‌فهماند که آن با ارزش است؛
همچون تو،
عشق‌مان،
زندگی‌مان.
***