فایل شده ● ایرمان اثر راضیه کیوان نژاد ●

[Raaz67]

اما تو خود انگار روحت را زودتر به پیش درگاه حق فرستاده بودی تا قرین رحمت خالقمان شود و زودتر برای پروازت دست به دعا شده بودی و هر چه زودتر بساط رخت عافیت را در چمدانی برای بازگشت به سوی او آماده کرده بودی و در سرزمینی بین برزخ و دوزخ به صورت خوابی چند ماهه آن هم در کما بین دنیای ابدی و بدوی گیر انداخته بودی.

 

[Raaz67]

آن خواب چند ماهه برای سقوط تک‌تکمان کافی بود تا در کنارت ثانیه‌ها، دقیقه‌ها و ساعت‌ها را از خدا بخواهیم که به اندازه‌ی تمام عمرمان کش دهد و به انداره ره صد ساله طول بکشد تا چهره‌ی زیبایت را هر چند با تنفس مصنوعی کنارمان داشته باشیم و برایت خاطراتمان را بازگو کنیم تا دست از دعایت برای پروازت بکشی.

 

[Raaz67]

اما تو مصمم‌تر از آن بودی که دلت را به دل تک‌تکمان گره بزنی و نگاهت را از تسبیح و ثنایی که برای اجابت دعا به دست گرفته بودیم نگیری شاید هم چشمان زیبایت را آن فرشته‌ی اجلی به روی زیباهای دیگری در دنیای ابدی چنان باز کرده بود که تو را برای رفتن به سوی دیار ابدی سوق دهد تا ما را به فراموشی بسپاری و ناله‌هایمان را نشنیده بگیری.

 

[Raaz67]

عاقبت در یک روز بهاری در ماه میهمانی خدا، سوار بر بال فرشته‌ی اجل شدی و راه را به سوی آسمانی شدنت در پیش گرفتی تا برای همیشه میهمان خدایی باشی که سور و سات پر کشیدنت را در هجدهمین روز ماه اردیبهشتی‌اش جشن گرفته بود و چشم به راهت بود و ما جسم نازنیت را به آغوش سرد خاک سپردیم و روح مهربانت را راهی بهشت در کنار پدر آسمانیمان کردیم.
پایان