فایل شده ● بحری از سودا اثر الهه‌.جی.اچ ●

[Ela]

ای غریبِ آشنا!
بگو برایم که آیا برایت کافی نبودم؟ چه کردم که تو این‌گونه به فکر این کار ناپسند و ناشایست افتادی؟ بگو دیگر! بگو مگر از خودم نگذشتم؟ از شخصیتم؟ از غرور دخترانه‌ام؟

 

[Ela]

از تمام این‌ها حتی از جانم هم گذشتم! زیبایِ من، زیبایِ افسانه‌ای من! چشمان کهکشانی‌ات، چال لپ‌هایت، لبخند حیات‌بخشت...، لمس دستان گرمت، آغوش امنت! تمام این‌ها یادم است!

 

[Ela]

بیا و بگو برایم که تمام این‌ها کابوسی بیش نبودند! بیا و بگو باز برایِ منی! باز برای هم می‌جنگیم!
باورت نمی‌شود که شب‌ها وحشت‌زده از خواب...، مرا ببخش کابوس!

 

[Ela]

آری از کابوس‌هایی که می‌بینم می‌پرم، صورتم با اشک‌هایم نوازش می‌شوند تو را می‌بینم در خواب که دست‌هایش را محکم گرفته‌ای! آخر بی‌وفا این رسمش بود؟

 

[Ela]

می‌گویند طرفدار عدالت هستند، چه عدالتی که تو را این‌گونه از من گرفتند!؟ آیا این عدالت است که نمی‌گذارند دو عاشق بهم برسند؟ آیا در فرهنگ لغات آن‌ها عدالت تحمیل دردها رنج‌ها بر عاشقانِ پاک و جنگ‌جو است؟

 

[Ela]

زیبایِ افسانه‌ای...، یک چیز را خوب یاد گرفته‌ام، از زمان انتظار همه چیز را داشته باش! زمان اتفاقاتی برایت رقم می‌زند که در خیالت هم نمی‌گنجد! می‌گویند روزگار بی‌رحم است اما من می‌گویم این زمان است که با بی‌رحمی عقربه‌های تیز و زهردارش را بر روی گلویت می‌گذارد و می‌بُرد...!

 

[Ela]

ذره‌ذره، آرام‌آرام و تدریجی... . زهرش از گلویت می‌گذرد و به تمام وجودت رخنه می‌کند پخش می‌شود و روحت را می‌کشد، زمان عزیزترین آدم‌های زندگی‌ات را از تو می‌گیرد!

 

[Ela]

حواست باشد که به موقع جلوی زمان بایستی و نگذاری عقربه‌هایش را با بی‌رحمی وارد گلویت کند! چون او مادرت نیست که تهدیدهای توخالی و پوچ کند آن زمان است!

 

[Ela]

معشوقه‌ی سر به هوایم؛ لازم است ذکر کنم که مرا جا گذاشته‌ای؟ فریاد می‌زنم ولی انگار به گوشت نمی‌رسد! آخر کانجا که تویی باد فریاد نتواند. آری مرا در گذشته‌های دور، میان خاطرات گذشته، در خیالت، در کوچه پس کوچه‌های قلبت جا گذاشته‌ای.

 

[Ela]

مرا جا مگذار! مرا میان شیار‌های مغزت؛ میان رگ‌های قلبت جا مگذار! آن‌جا خانه‌ی من نیست! من آن‌جا نمی‌توانم دوست داشتنم را فریاد بزنم، من آن‌جا نمی‌توانم از خود دفاع کنم؛ من آن‌جا... .