دلنوشته تکمیل شده ● بغض شاپرک اثر غزل کاظمی‌نیا ●

[سرین]

جوانی: هنوزم قلبم بی‌قرار است!
هراس دارد از این‌که شاید او نیاید؛
آرزوهای من در حسرت جوانی ماند!
قلب من در آن روزها در خیالی خام باخت!

 

[سرین]

سیاهی: ترس من سیاهی شب نیست؛
خرابی دیوار نیست!
ترس من این است، که یک روز تو بدانی؛
زیادی عاشقت بودم.

 

[سرین]

نامرد و بی‌خیال: سیاهی شب و سیاهی چشمانت، ترکیب زیبایی بود.
شاید ندانی قلب پاک‌ات چه‌ها کرد؛
به گمان که پاکی، مثل آب زلالی...
اما شاید ندانی که نامرد و بی‌خیالی!
مهربانی بیش‌از حد خنجری بر دل شد؛
محبت و لطف او سر کوفتی تازه شد.

 

[سرین]

چه‌قدر جالب و پر درد است زندگی انسان‌ها، چه‌قدر جالب است عشق آن‌ها به یکدیگر که یک روز هستن و روز بعد دیگر نیستند!
روز اول عشق را به تمسخر می‌گیرند و روز دوم عاشق می‌شوند و روز سوم اعتراف می‌کنند و روز چهارم غیب می‌شوند.
چه‌قدر جالب است عشق یک طرفه‌ی آن‌ها که در یک لحظه متوجه می‌شوند آن کسی که روز و شب در پی دیدارش جان می‌دهی و او یک شبه روی بر می‌گرداند و دست در دست شخص دیگری در خیابان‌ها قدم بر می‌دارد؛
طفلک آن کسی که در آتش عشق‌اش خاک سر شده است!
کاش یکی این را می‌دانست؛
عاشقی جرم نیست؛ آن‌که عاشق است مجرم نیست!
سخنی از شاپرک:
عاشق شدم، معشوق بر من دوایی نکرد.
دل دادم و اما او دلداری نکرد!
بغض من هر شب قبل از خواب مهمان پالشت زیر سرم شد یار اعتنایی نکرد.
کاش دل به دل خار می‌دادم نه یار!

پایان دلنوشته‌ی کنایه‌ای بر عشق
نویسنده: غزل کاظمی‌نیا

«غزل عشق»