فایل شده ● تابش نینواست، چشمان تو اثر Madiheh ●

[•Madiheh•]

"به نام موجد فضل‌های ابوالفضل"​

نام دلنوشته: تابش نینواست، چشمان تو
نام نویسنده: مدیحه
ژانر: مذهبی
ناظر: @اهورا.
ویراستار: @سپید
کپیست: @AsAl°
دیباچه:
در مدح فداکاری‌ات خورشید کربلا کام بسته و در حقارت ناتوانی با طلایه‌هایش بر بال دستانت بوسه می‌زند و اینک واژگان حقیر را در تحریر نسیم جاودانگی‌ات قربانی می‌کنم، تا ورق‌های سبز روح را بتکاند. ای تو، شیرینی ميوه‌ی لبخندت را به زبان دل من بچشان!

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[•Madiheh•]

ای ثانی‌ترین ثانوی که بعد از حسین و قبل از حسینی؛ جلاب وصال تو قبل از برادر نوشیده‌ای و در این وادی رفتن‌ها، هوس دنیا به خاک افتاد، صورت وقیح خود خراشید و صدایت زد. مگر گوش‌هایی که با ابریشم استحقاق پر شده‌اند توان شنیدن ضجه‌های اغواگر گیتی‌ای را دارد که به پیرایه‌ی نابینایی آغشته شده؟

 

[•Madiheh•]

بوسه‌های غم، لطافت دستانت را لمس می‌کند و دریای اندوهگین دیدگان پدر در طوفان شادی می‌لخشد؛ از درد خونین گسستن دستانت، از سپیدی فداکاری‌هایت که علم اسلام را بدان رنگ زده‌ای!

 

[•Madiheh•]

از فراسوی جوانمردی‌ات مترادف واژه‌ی عباس شده‌ای و در صرف صیغه‌ی صولت و سختی، جاهَت مبارک! اینک در مبالغه‌ی پهلوانی هم، گوی شجاعت را به سریر بلاغت نشسته‌ای. با شگفتی واژگان گر بتوانم آبی بحر و سماء دوزم، در ناتوانی ثنایت در آتش غدر کلمات سوزم!

 

[•Madiheh•]

بنیان درخت زندگانی‌ات در خاک تقوا ریشه دارد و برگ‌های سبز طراوت تو، جثه‌ی نسیم خنک ایمان را لامس می‌شود. کنون بال‌های خداوندی‌ات درفش پاکی را به اهتزاز درمی‌آورد و کدامین چشم وسع بینش دارد؟

 

[•Madiheh•]

درعِ صداقت بر تن، خنجر شجاعت در دست، پیمان فداکاری به پیشانی بسته‌ای و کلاه‌خود رستگاری بر سر داری، جایت در گلستانی نیست که هفت رنگ کمال را فقیر است و هزاررنگ جمال را ثروت!

 

[•Madiheh•]

در مجمع دانایی، دانش دانستن نیاموختی! علم ندانستنَت همایون باد؛ آن‌گاه که از حال شاپرک‌های گناه گِرد چراغ دل بی‌خبری، آن‌گاه که گرمای دلاویز ثروت در کاسه‌ی زندگی‌ات رایحه‌ی بی‌رنگی می‌گیرد، آن‌گاه که مرواریدهای درخشان قدرت در سرسره‌ی دلکشی چشم می‌ربایند.

 

[•Madiheh•]

زیورهای عدالت‌خواهی‌ از صدای شمشیر برّانت غلتان است و فولادی که سپر داغ بی‌دینی‌ست، معرکه‌ی هیاهو را در صدای استوارش خُرد می‌کند و می‌خورد. درفش طاغوتیان زیر انگشتان اراده‌ات جان می‌دهد و جثه‌ی دردناک ظلم را مرهمی نیست تا دوا یابد، تا جلا یابد!

 

[•Madiheh•]

بانگ سلحشوری که از آستان نقابت برمی‌خیزد و گام‌های استوارش را فدایی خلق اخلاص می‌کند، در ذره‌های تدبیرش تقدیر خراشیده می‌شود و جریحه‌ی به یاد ماندنی جریره را نگارها می‌زند. در قاب این بوم، رعنایی قامت تو رشید است.