فایل شده ● روژناک اثر ام کا اچ p.r ●

[ام کا اچ p.r]

نگاهم که میخ در می‌شود تا آمدنت را با چشمان گریانم ببینم هیچ اثری از روی زیبای تو نیست، با این حال من آنقدر به در خیره شده‌ام که رنگش از شدت خیره‌ماندنم پریده‌ است، آنقدر به در خیره شدم که تمام درز و شکاف‌های آن را بهتر از خودش می‌شناسم ولی تو گویی هیچ‌وقت نمی‌رسی!

 

[ام کا اچ p.r]

من و این خانه آنقدر خاطره‌ی مشترک از نبودنت داریم که خاطرات بودنت را هر روز کدر‌تر و بی‌رنگ‌تر می‌کند اما این دل پریشانم به همین‌ها هم قانع است و دو دستی بقچه‌ی خاطراتت را سفت چسبیده است مبادا خاطره‌ای کم شود.

 

[ام کا اچ p.r]

مردمک‌های چشمم دیری‌ست پلک روی همه‌ی جهان بسته‌اند و در این تاریکی وهم آور روشنی نگاه آبی‌ات را می‌جویند ای زیبایی همه‌ی دریاهای جهان تا کی باید برای پیدا کردن مرواریدی چون تو ناخدای کشتی‌های دلتنگی و انتظار شوم؟!

 

[ام کا اچ p.r]

می‌دانی روژناک جانم همه عشقشان را در یک کافه‌ی زیبا یا در مجلس عروسی میان شادی و هلهله یا حتی در خیابان پیدا می‌کنند و این فقط من و تو بودیم که یک‌دیگر را در مجلسی سرار غم و سیاهی یافتیم مجلسی که نامش ختم زندگی بود و برای ما آغاز دلدادگی.

 

[ام کا اچ p.r]

گویی از همان اول عشق‌مان را با تیرگی و سیه روزی در قلب‌هایمان نهادند تا دل‌خوش به طناب‌های پوسیده‌ی احساسمان نباشیم و خود را گول نزنیم که پایان این دلدادگی رخت سفید خوشبختی است بلکه تاریکی و تباهی دل‌هایمان است.

 

[ام کا اچ p.r]

وای می‌دانی برای من تو از همان اول هم میان این همه سیاهی مانند ماهی نورانی بودی که از آسمان آمده تا غم‌ها و سیاهی‌های دلم را میان تار و پود مهربانی‌اش جای دهد و این تن خسته‌ی مرا در آسمان عشق پرواز دهد شاید کمی سبک شوم از غم‌هایم

 

[ام کا اچ p.r]

دخترک خسته و درمانده اما صبور و محکم دل شب را می‌شکافت و غول‌های دلتنگی را یکی پس از دیگری با سلاح بغض شکست می‌داد دلش نمی‌خواست باور کند ولی انگار بغض‌هایش از او یک آدم قوی ساخته بود که دیگر دلتنگی نمی‌توانست او را محاصره کند.

 

[ام کا اچ p.r]

بعد تو کمتر می‌اندیشم به خیلی چیزها به اینکه چرا رهایم کردی یا اینکه چرا از اول به من دروغ گفتی و هزاران چیز دیگر بعد از تو من آدمک‌ آهنی شده‌ام که گرامافون مغزش فقط دور خاطرات خوش بودنت می‌چرخد نه بدی های روزگار.

 

[ام کا اچ p.r]

روژناک جانم با نبودنت دلم مانند شب تار چادری سیه رنگ پوشیده و تنهایی‌اش را بغل گرفته است ای آغاز و انتهای بغض‌های من! نام تو هر دم چون ذکر بر لب‌هایم جاری‌ست گویی دلم در تیرگی نخ‌های بختم به دنبال روشنایی حضورت می‌گردد.

 

[ام کا اچ p.r]

دلبرکم، گه‌گاهی که سرت خلوت می‌شود به طاقچه‌‌ی خیال من هم سر بزن پنجره‌ی دلتنگی را بگشا و بگذار احساست هوایی بخورد روژناک جانم یادت باشد گل رزی این حوالی هر صبح و هر شب منتظر نوازش دستان پر مهر باغبانش بر روی گیسوان لطیفش هست.