فایل شده ● ساحل اثر گیسو پریشان ●

[مبینای شهر قصه ها]

من! صدف‌های دلش را جمع کردم، من از خود او هم بهتر می‌شناسم خودش را کسی که درست شبیه به دلقک ماهی‌های دریا است...حتی نمی‌داند که ژرفای دلش چه‌قدر زیبااست.

 

[مبینای شهر قصه ها]

پر از مرجان و جلبک‌هایی که هرکدام به تنهایی عجایبی است بی‌همتا، بی‌مانند، بی‌مثال و من نمی‌دانم که تمام او را کجا پنهان کنم... کجا که تو را از من نگیرند؟

 

[مبینای شهر قصه ها]

همه دوستش دارند ولی حتی این را نمی‌داند که هرچه درد است را در خود پنهان می‌کند... از هرکس و هرچیز فقط کاشکی کمی هم در خود غرق می‌شد شاید که عادلانه‌تر رفتار می‌کرد.

 

[مبینای شهر قصه ها]

موج به موج می‌رسد به ساحلم حرف‌های تو... نه! اصلاً سکوت کن و بگذار صدای به‌هم خوردن قطره‌های باران جادو کند این مجنون را که، عاشقانه به این موج‌ها باور دارم.

 

[مبینای شهر قصه ها]

رهایم کن... آری! در میان آسمان تو رهایی چه باشکوه است، من را بسپار به دست همان بادی که دوستش دارم و خودت را از من راحت کن.

 

[مبینای شهر قصه ها]

بگذار ساحل این‌بار تسلیم من باشد و در قدرت آغوش تو دریا بازیچه‌ی ما شود... رها همچو بادبادکی که همیشه میان زمین و آسمان می‌رقصد.

 

[مبینای شهر قصه ها]

من عاشق تمام دردهای تو هستم... آری بی‌من بی‌اعتنا باش ولی من برای تو شاه ماهی این دریا می‌شوم... تورا دوست می‌دارم ای صدف زیبای دریای نیلگون من.

 

[مبینای شهر قصه ها]

بگذار که برسم به آخرین دلیل زنده بودنم...!
طوفان دریا را دریده و در دل من می‌تپد بازهم قلبی که پر از تمنای تو است... .

 

[مبینای شهر قصه ها]

باید از این درد که نامش را عشق گذاشته‌ام بگذرم ولی نمی‌توانم... دستم در دست بی‌رحم تواست و انگار ترانه دوباره من را به جاده باز می‌گرداند.

 

[مبینای شهر قصه ها]

آری من ارتفاع تو را دوست دارم... نمی‌گویم می‌ترسم چون تو هستی و با نگاهت سقوطم را منکر می‌شوی... هربار که می‌خواهم ساحل دریا را طی کنم تو من را به اوج زیبایی می‌رسانی.