فایل شده ● سحرگاه بی‌طلوع اثر meliss ●

[Meliss]

***
تو پرِ پرواز من بودی کبوتر کوچکم؛ حال بدون تو چه‌گونه به اوج آسمان پرواز کنم؟
پر و بالم شکسته جانانم، نیستی تا با بودنت پر و بالم را پیوند بزنی!

 

[Meliss]

***
کتابچه‌ی ادبیاتت را بوسیدم و محکم در آغوشش گرفتم؛ صدای شعر خواندنت در گوشم می‌پیچد... .
زمانی که با آن صدای دلنشینت الا یا ایها الساقی می‌خواندی و من را به صبر و آرامش دعوت می‌کردی!
آرامشم، جز صدای تو چیزی مرا آرام نمی‌کند؛ خودت را به این مجنون دل‌خسته برسان... .

 

[Meliss]

***
روی چمن‌ها دراز می‌کشم و به آسمان چشم می‌دوزم... .
جایت کنارم خالی است، نیستی که شکل ابر‌ها را برایم تفسیر کنی!
نیستی که بگویی: «ببین، این دو دست یک‌دیگر را گرفته‌اند؛ این منم، این تو!»

 

[Meliss]

***
زیر باران قدم می‌زنم، دم‌ دمای صبح است و یک هفته از آسمانی شدنت می‌گذرد!
بین خودمان بماند فرشته‌ام، حتی باران هم بدون تو صفا ندارد!
حتی عطر خاک باران خورده هم بدون تو لذت‌بخش نیست!
حتی آشی گرم‌ هم بدون تو در زیر باران و هوای سرد خوش‌مزّه نیست!
چون تو نیستی... هیچ‌چیز لذّت بخش نیست!

 

[Meliss]

***
کنار ساحل قدم می‌زنم، با هر قدم؛ به یاد خنده‌های از ته‌دلمان،‌ اشکی روی گونه‌ام می‌غلتد.
به یاد زمانی که با کلاه حصیری‌ات می‌دویدی و باد موهایت را به پرواز در می‌آورد... .
آن زمان نمی‌دانستم، نمی‌دانستم که روزی حسرت آن روز‌ها را خواهم خورد!

 

[Meliss]

روی ماسه‌های کویر دراز می‌کشم، سکوت کویر مرا در خود می‌بلعد‌.
به آسمانی که گویی به وسعت جهان است خیره می‌شوم، امشب قلب ماه هم، هم‌چون من گویی مات و گرفته است!
او هم درد دوری‌ات را حس می‌کند عزیزکم.
ماه شبِ چهارده من، نیستی تا شبم را با بودنت روشن کنی... .

 

[Meliss]

جانِ دلم، قهوه‌‌ی تلخ من شیرینی وجودت را کم دارد؛ چرا رفتی و روزگار من را هم‌چون قهوه‌ی در دستم، تلخِ تلخ کردی؟
شیرینم، قلب و مغزم وجودت را طلب می‌کند!
من و تمنّای خیالت، در فراغ تو غرق شده‌ایم... .

 

[Meliss]

پاییز من بدون تو دگر رنگ و بویی ندارد جانانم.
دیگر نیستی تا برایم از شعر‌های علیرضا بدیع بخوانی!
نیستی و این خش‌خش برگ‌ها بدون تو هیچ لذّتی ندارد... .
نیستی تا پاییز را با رنگ و بوی دوست‌داشت‌نمان زیبا‌تر کنیم!

 

[Meliss]

از خدا که پنهان نیست، از تو چه پنهان دلبرکم، بعد از چند سال، هنوز هم برایت نامه می‌فرستم؛ آدرس خانه‌ی ابدی‌ات را پایش می‌نویسم و هر سری پستچی با گرفتن نامه نگاه ترحم برانگیزی بر من می‌اندازد... .
می‌دانم که هنوز هم تک‌‌تکشان را مثل همان سال‌ها با لبخند می‌خوانی و آخرش مجنون دیوانه خطابم می‌کنی!

 

[Meliss]

ساعتی که برایت خریده بودم دیگر کار نمی‌کند عزیزکم؛ چه کنم که باتری‌اش با نبض روی دستت کار می‌کرد!
قلب من هم تنها با همین نبض کار می‌کرد اما حال... .
عزیزِ قلبم، قرار بود این باتری‌ عمر هر دوی ما را مشخص کند؛ تو رفتی و من را این‌جا در خاطراتت غرق کردی!