دلنوشته تکمیل شده ● سودای سکوت قلب جا مانده اثر مبینا عباسی ●

[مبینای شهر قصه ها]

دلم می‌خواهد بروم؛ امّا پاهایم همراهی نمی‌کنند! دلم می‌خواهد سکوت پیشه کنم؛ امّا حرف‌ها بسیار است! دلم می‌خواهد قلبم را خالی از عشقت کنم؛ امّا من بی‌عشق رشد نخواهم کرد! من بی‌آهنگ حرف‌هایت آرام نخواهم شد، من هرگز بی‌تو نمی‌توانم نفس بکشم! آن‌قدر برایت آوای عشق خوانده بودم که دلت برای سکوت تنگ شده بود.

 

[مبینای شهر قصه ها]

عشق هرگز نمی‌میرد! هر چه‌قدر هم قلب‌ها از تپیدن خسته شوند، عشق هرگز پایانی ندارد! هر چه‌قدر هم که انسان اشک بریزد، باز هم زندگی از عشق جاری است. هر کجای این کره‌ی خاکی را که می‌خواهی بگرد؛ باز هم حق تقدم با سودای دل‌هاست!

 

[مبینای شهر قصه ها]

این پایان داستان شب‌های بی‌قراری‌ام نیست؛ این‌جا یک نفر برای تو هنوز هم نفس می‌کشد و برگ‌های خزان را لمس می‌کند که شاید قلبش دوباره به تو برسد! این‌جا نفس‌های یک نفر از آهن هم سنگین‌تر است، این‌جا سکوت سهم یک نفر است که قلبش را سودای وجود خاکستری‌ات پر کرده است! این‌جا ترانه‌ای نیست که من به تو تقدیم کنم؛ امّا یک نفر با صدای خودش برایت آوازی می‌خواند که تنها تو می‌شنوی!

 

[اولدوز]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش فرهنگ و ادب]