فایل شده ● سکوت پر‌حرفم اثر اسماء براتیان ●

[Dijor]

حال که یک سال دیگر هم از نبودت گذشته است، طبق رسوم همه اقوام به دیدارت آمدیم؛ آن‌ها چه می‌دانند از غمی که با وجود کهنه بودنش هنوز در دلم تازه است؟
ستین دلم! خیلی سال از نبود لبخندت می‌گذرد.

 

[Dijor]

اولین مرد زندگی من! معرفتت را در ذهنم تندیس کردم و تحسینش می‌کنم. پدر استوار من، کم بودی ولی آن‌چنان مردانه ماندی و برایم پدری کردی که حالا هرچند که نیستی اما تمام احسان‌هایت را به یاد دارم.

 

[Dijor]

کنار تو که در زیر یک عالم خاک آرام غنوده‌ای می‌نشینم، بابا، خبر داری بعد از رفتنت موهایم را کوتاه نکردم؟
کوتاه نکردم تا بلکه رد دستان پرمهر تو بر رویشان بماند. تا ثابت کنم به دیگران عزیز بودنت را در دلم!

 

[Dijor]

نبودنت خنجری شد که بی‌رحمانه سرنوشت آن را در قلبم فرو کرد، چهره‌ات در پستوی ذهنم نقش کمرنگی دارد؛ و من سوگند می‌خورم گر روزی نامم را از یادم بردم رنگ و شکل تیات را از یاد نبرم.

 

[Dijor]

بابا، تو به خدا نزدیک‌تر هستی پس به او بگو تا چه زمان دختر باید در نبود پدر بسوزد؟ تا چه زمان باید بماند و با این دنیای فانی بسازد؟ تا چه زمان باید بی‌صدا باشد و بشنود و جزء سکوت راهی برایش نباشد؟

 

[Dijor]

مرد من! این روزها حتی صمیمی‌ترین دوستم از من زده شده، فقط چند روز از زمانی می‌گذرد که او با غضب گفت:
- این درست که تنهایی و کسی با تو حالش خوش نیست، ولی این‌قدر به من آویزان نباش!

 

[Dijor]

آری ما آدم‌ها در چند لحظه‌ چونان حرف‌هایمان را همچو شمشیر در دل عزیزان‌مان فرو می‌کنیم که گویی می‌خواهیم با دستان مشت شده‌ خود غم و خشمی که داریم را بر بالشتکی بی‌جان قالب کنیم!

 

[Dijor]

می‌دانی...
باید برای یاد گرفتنش تعلیم ببینم، می‌پرسی چه آموزشی؟
آموزش یاد گرفتن عادت به نبودنت...
و من فکر می‌کنم در این حوزه هیچ استعدادی ندارم.

 

[Dijor]

هر‌چیز زیادش ضرر دارد، باران زیادش سیل است، دارو زیادش مرض است، سیری زیادش دل‌درد است... . همه‌ی این‌ها فقط زیاد است، اما موضوع نبودنت بیش از حد است!

 

[Dijor]

مامان همیشه می‌گوید:
- زمان گذرا است و همه‌چیز با زمان درست می‌شود!
ولی کاملاً مشهود است هیچ‌چیز خوب نیست، هنوز هم بعد از سال‌ها نه تو بازگشتی و نه صدایم... .