فایل شده ● غربت‌نشین اثر تارا مطلق ●

[Tara Motlagh]

کاش باران ببارد
در این گرمای سوزان خرما پز
تا غبار دل‌های بی‌احساس را بشوید
ببارد بر زخم‌های دلم
و روح ببخشد بر دل عزلت نشینم
کاش کمی باران ببارد
و غربت را از تنم بشوید و با خود ببرد.
***

 

[Tara Motlagh]

ترس به جان دلم افتاده است،
که این روزهای در شب مانده تمام نشود.
نه دستی‌ هست که مرا وارهاند از این کنج غربت
و نه شوقی مانده در دلم،
که دست بر زانو نهم
و خود را از این غرقاب بی‌حسی بیرون بکشم.
انگار دوزخ همین‌جاست که منم.
***

 

[Tara Motlagh]

دل است دیگر،
گاهی تنهایی نمی‌خواهد،
گاهی دنیایی حرف در خود دارد،
شانه‌ای می‌خواهد برای باریدن
و گوشی می‌خواهد برای شنیدن.
گاهی مهر می‌خواهد و دست نوازشی
که بشوید غبار غم و تنهایی را
اما... این‌جا غیر تنهایی هم‌دمی نیست.
***