فایل شده ● قاصدک‌ اثر فاطمه ●

[-پریزاد-]

می‌دانم که دل‌باخته‌ام شده‌ای... آن‌ هم به نوعی خاص... .
می‌دانم که با نبودنم همانند فواره‌ای خونین در گوشه‌ به گوشه‌یِ قلبت به دنبالم هستی.

 

[-پریزاد-]

در مرداب‌های فکر‌های ‌پوچ‌ام در حال‌ غرق‌شدن بودم، آن تو بودی که مرا نجات دادی!
با حرف عشقت، با نفست... .
همان نفس‌هایی که وابسته‌اش شدم.... .

 

[-پریزاد-]

به یاد دارم؛ که پاسخ نامه‌ام را با یک قاصدک زیبا دادی!
پاسخ‌گویِ قلب عاشقم شدی، از آن مدت فردی که؛ نه مردی با مسئولیت، حاکم قلبم شد، آن تو بودی!

 

[-پریزاد-]

نمی‌دانم چه مدت بود؛ که دروازه قلبم را به روی دیگران بستم به‌جز تو!
می‌دانی که قلب بازیچه نیست، می‌دانی که هرگز این کار را با تو نخواهم کرد، پس مرا باور اندیشه‌ی خود کن... .

 

[-پریزاد-]

باورم کن، چراکه جز من در این دنیا کسی به همانندی من نخواهد بود؛ که تو را این گونه دوست بدارد.
باور کن و تکه‌یِ فاضل‌ عشق‌مان‌ را تکمیل کن... .

 

[-پریزاد-]

بیا تا گویی عاشقی کنیم از عشقی که از فراز‌ و نشیب‌های روزگار ساخته‌ شده است... .
عشقی ‌که جهان منتظر بلعیدن او بود، اما همراهمان ماند؛ چرا که دو دستی او را چسبیده بودیم... .

 

[-پریزاد-]

بیا تا باهم دیگر نغمه‌های‌ عاشقی‌ را زمزمه کنیم، بیا تا دور دست‌ها برویم و عشقمان‌را آشکار سازیم... .
ان دور دست‌ها که می‌گویند فراتر از آدمی‌ست! همان‌جا را می‌گویم.

 

[-پریزاد-]

بیا همراه من! در سبز‌ه‌هایِ شاداب باغ عشق‌مان قدم بگذاریم بر هستی جهان.
قدم‌هایی که تو را همراه با خود دارم!
قدم‌هایی که تو مرا همراه خود داری... .

 

[-پریزاد-]

همان دیروز بود؛ که در کوچه‌ی عشقمان قدم گذاشتم و خاطرات‌مان را با تمام وجود حس کردم!

 

[-پریزاد-]

دگر بس از عشق گفتن‌هایم!
دلم می‌خواهد چنین باشد؛ که بگویی تو را دوست دارمت از آن‌چه هست... .
بگویم چنین که من از وجود خود هم تو را بیش دوست دارمت... .