فایل شده ● قرار بی‌قراری راضیه کیوان نژاد ●

[Raaz67]

تمام سلول‌های یخ زده‌ از سرمای فصل همیشه سپید پوش روزهایم را گرمای دستان تو آب کرد، تو با شعله‌ی عشقت آن‌قدر گرما بخشیدی که دوباره خون در رگ‌هایم جریان پیدا کرد و مسیرش را به تک‌تک سلول‌های یخ زده‌ام رساند و من رنگ و آبی گرفتم و به من جلا بخشیدی.

 

[Raaz67]

من همیشه ترس داشتم از نامردی و بی‌وفایی هم‌جنسانت! ترس داشتم که درب قلب پر تلاطمم را به روی یکی از هم‌جنسانت باز کنم و ریتم تپش قلبم را به عاشقانه‌هایش بسپارم.

 

[Raaz67]

آن زمان که آواز سر دادن هووی آمده بر سر زنِ همسایه و آوار شدن زندگی‌اش را مادرم برایم بازگو می‌کرد که هم‌جنسانمان به یک‌‌دیگر رحم نکرده‌اند و روی خرابه‌های زندگی دیگری خشت‌خشت خوشبختی چیده‌اند، غنچه‌‌ی لب‌هایم از ترس، هیچ‌گاه به خنده باز نشد و ترس را برایم بیشتر کرد و هر لحظه را برایم خزان‌تر کرد.

 

[Raaz67]

تو درست همان زمان آمدی و ورق سیاه زندگی‌ام را با مداد معجزه‌گر خدا، سپید نوشتی و ترس را از آن هوو و تعریف‌های مرد بی‌احساسش، هر لحظه از من زدودی و فردین روزهای شکست‌پذیر من در برابر غول بیماری این روزهایم شدی.

 

[Raaz67]

تا قبل از تو پاییز، تنها فصل متولد شدنم و هدیه‌ی روزهای تولدم، تنها قدم زدن در میان برگ‌های رنگارنگش بود، اما تو درست همان روزهایی آمدی که پیاده‌روی دو نفره روی برگ‌هایش و گوش دادن به خش‌خششان را با قدم‌هایت، کنارم زیباترین صدای دنیا کردی که دوست دارم تا ابد یک فصل باشد به نام پاییز و یک جاده که ته ندارد و من و تویی که از راه رفتن روی برگ‌های زرد و نارنجی‌اش خسته نشویم.

 

[Raaz67]

گنج قارون قصه‌ی من، تو بودی. تویی که مانند فردین، مرا از غرق شدن در رودخانه‌ی درد‌هایم نجات دادی‌. تویی که عشق و زندگی را از دیدگاهم که، هم‌جنسانت فقط به فکر هوس‌های امروز و فردایشان بودند و مانند اسمارتیز رنگارنگش را دوست داشتند، یک به یک، پاک‌کن به دست گرفتی و از ذهن و روحم پاک کردی.

 

[Raaz67]

قصه‌ی کودکی‌ام را که مادر برای به خواب رفتنم از شاهزاده با اسب سپید در گوشم لالایی می‌کرد را تو خود به واقعیت تبدیل کردی؛ هر چند تو شاهزاده‌ی سواره بر اسب نبودی، تو در داشتن صبوری در عشق و محبت و دوست‌داشتن شاهزاده بودی، که جایت روی اسب نبود روی قالیچهٔ سلیمان بود و مرتبه‌ات از هر انسان دیگری در انسانیت والاتر! تو خود به معنای واقعی اشرف مخلوقات بودی.

 

[Raaz67]

اشرف مخلوقاتی که گل سِرشتش همانند دیگران بود، اما تو آن‌قدر مردانگی کردی که انگار آن را از بهشت برینِ خدا، همان کاخ هفت طبقه‌ی رویاهای ابدیمان آورده بودند و تو متولد شدی و خالقمان با وجودت همان لبخند دل‌نشینِ راضی بودنش از مخلوقش را به لبانش آورده است.

 

[Raaz67]

تو با من چه کردی که این‌گونه وصفت را بازگو می‌کنم. زلیخای زمانه نبودم، اما آن زمان که زیبایی ظاهری‌ام به دست باد خزان روزهای بیمارگونه‌ام کم‌رنگ‌تر شده بود؛ تو با دستان پرمهرت، آن‌قدر عشق به پای قد و قامتم ریختی و هنر گِل دست خدا را با روح مهربانت نقاشی کردی که آن حلقه‌های قهوه‌ای دور چشمانم که پیوند عجیبی با زیر پلک‌هایم بسته بودند، با حکم عشق تو، طلاقشان صادر شد و زیبایی‌ام را دوچندان کردی.

 

[Raaz67]

می‌دانی این‌ها نمی‌دانند که تو چه بزرگ مردی هستی! نامت کوروش نبود، امّا کاری که برای یک روح لطیف زخم خورده‌ای همچون من کردی، باید کلمه‌ی کبیر را همانند کوروش کبیر، کنار نام تو آورد تا الگویی باشی برای تک‌تک پسران سرزمینم.