فایل شده ● منکسر‌شده اثر فاطمه‌‌‌سلمانی ●

[~Fateme.h~]

سکوت می‌کنند و در حوالی تاریکی بی‌صدا اشک‌های مروارید شکل خود را، از ناقوس مرگِ قلبش می‌ریزد. به راستی که عجب تیره زهرآلودی بود برای قلبِ بیچاره‌ام. آخر عاقبتِ قلبی که خود را به پیمان‌های بدیمن وقف داده است همین است.

 

[~Fateme.h~]

اصلاً با گذشت با آن همه زخم که به قلبم زده‌‌ای تو را بخشیده‌ام، اما واقعاً نمی‌خواهی بیایی و این پیمان‌ها را به حقیقت روانه کنیم؟ یعنی واقعاً قادر به شکست این بدیمنی‌ها که قلبمان را با نیزه‌هایی از جنس کینه همچو حصار پیچ کرده‌اند را با عشقمان نابود کنیم؟

 

[~Fateme.h~]

و آخر سر می‌توانم بگویم جوابت خیر است، نمی‌خواهی برگردی زیرا تو من را دلیل بدیمنی‌هایمان می‌دانی! اما تو که نمی‌دانی من تو را اندکی مقصر نمی‌دانم، قلبم من در هر روز هفته برای دیدنت بال‌بال میزد، هر ساعت برایش چندین روز است و... .

 

[~Fateme.h~]

برای توأم همین‌طور است؟ یا آن‌قدر خشم همچو ابری خاکستری رنگ جلوی چشمانت را گرفته است و عشقمان را به فراموشی سپرده‌ای؟ نگو که من را فراموش کرده‌ای! من حتی هنوز پیمان‌های ریز و کوچکمان را هم فراموش نکرده‌ام‌.

 

[~Fateme.h~]

و حالا اگر تو من را فراموش کرده باشی من با این پیمان‌های شکسته شده و بدیمن چه کاری کنم؟
بشینم به حال خود اندک‌اندک گریه کنم؟
قلم به دست بگیرم و نامه‌ای برایت بنویسم؟

 

[~Fateme.h~]

بنویسم از آن همه دلتنگی؟ یا بنویسم از آن همه پیمانی که همه را به دوش من انداختی و شدی یک یارِ نیمه راه، و من از آن پس می‌بایست همه پیمان‌های بدیمن را به دوش می‌کشیدم و هر کجا قدم می‌گذاشتم بدیمنی‌اش بر بختِ بدم غلبه می‌کرد‌.

 

[~Fateme.h~]

و هرگاه که به آن پیمان‌های می‌نگریستم تو را هم در خاطراتم مرور می‌کردم و احساساتم روز به روز بروز میشد و لحظه‌ای تو را فراموش نمی‌کردم. اندک‌اندک به‌جای تنفر و بیزاری دانه‌هایی عشقِ بیشتر در قلبم کاشته میشد.

 

[~Fateme.h~]

گاه به گاه چشم انتظاری‌هایم، هم بیشتر از قبل میشد که قلبم به دردی از مرگ هم بدتر گرفتار میشد. چنان چشم انتظاری‌هایم محکم و استوار می‌ماند که حتی مقابل حجم آن همه پیمان‌های شکسته شده هم نمی‌شد آن را مقایسه کرد.

 

[~Fateme.h~]

پیمان‌های بدیمن اولین کارشان بود آزرده خاطر کردن روح و روانم! و دومین کارشان بود دلتنگ کردن من به عشق تو، و آخریت کار، یعنی سومین کارشان بود کاشتنِ دانه عشق در قلبم و عاشق‌تر و چشم انتظارت شدنم و این‌گونه من را عذاب می‌دهند.

 

[~Fateme.h~]

اما باید عجیب باشد که چرا این همه مقاومت به خرج داده‌ام، چرا این همه مدت مانده‌ام در خاطرات و گذشته.‌‌.. ‌. می‌گویند اگر نتوانی از گذشته دستی بکشی در آینده هم قادر به کاری نخواهی بود، دلیل من همین است.