فایل شده ● مهشید اثر دنیا ●

[DOonYa]

چه شد که این‌قدر خواستمت و سنگ نبودنت را به سی*ن*ه زدم مهشیدم؟
نمی‌دانم چه‌گونه می‌توان یک نفر را بعد از این همه خ*یانت خواست ولی نداشت!
تو که خجالت در کارت نیست جان من؛ حداقل کاری کن داشته باشمت، دیگر مهم نیست خ*یانت کنی یا نه... .
فقط می‌خواهم طعم گس داشتنت در زیر زبانم بپیچد و با مزه‌مزه‌اش تنم گرم شود.

 

[DOonYa]

تو را در پیچ و تاب موهایم در زیر نور ماه دوست دارم، تو را در کنار ستاره‌های دیگر نیز دوست دارم چون تو مهشید منی و تا ابد مهشیدم می‌مانی.
به چه زبانی بگویم برگرد که بیایی، ثانیه‌ای سر بزنی و بروی؛ ثانیه‌ای در آغوشم به‌فشارمت و بعد مختاری که دیگر نیایی!
بیا، برای ثانیه‌ای بیا تا عطر تن باران خورده‌ات در وجودم بپیچد و مرا از اینی که هستم جدا کند.
بیا، فقط برای ثانیه‌ای بیا... .

 

[DOonYa]

***​

می‌شود ستاره شب‌هایم باشی.
می‌شود راه را برایت با دست خالی هموار کرد.
می‌شود شهری اِشغالی را تنها نجات داد.
می‌شود یک تنه برایت جنگید.
می‌شود بین نبرد قلب و مغز، قلب را با اختلاف پیروز میدان اعلام کرد.
می‌شود چشمانت را خورشید این روزها دانست!
می‌شود تو باشی، همانی که دلم دل‌دل می‌کند برایش!
می‌شود تو باشی همانی که استوار مانده‌ام برایش!

***​

 

[DOonYa]

***​

می‌شود دنیای سیاه و سفید این روزهای تلخ و سخت را رنگی کرد.
می‌شود جنگل سوخته‌ی دل را نقاشی کرد.
می‌شود ابرهای آسمان را کنار زد و رنگ آبی پاشید!
می‌شود خورشید کشید.
میشود به یک زندگی مرده رسم زیستن آموخت... .
می‌شود عاشق شد.
می‌شود عاشق ماند.
می‌شود عاشقی کرد.

***​

 

[DOonYa]

مهشید من آن‌جا میان هزاران هزار ستاره دلت برای منه کوچک و دور تنگ نمی‌شود؟
اصلاً مرا می‌بینی؟ نگاهم به تو می‌رسد؟
رو به آسمان برایت شبانه‌ حرف می‌زنم و چشمک‌هایت را تائیدی می‌نامم بر تمام حرف‌هایم!
درست وقتی زیر تکاپوی ابرها گم می‌شوی دلم تنگ می‌شود و ‌می‌میرم و زنده می‌شوم تا برگردی و دوباره چشمم به جمال چشمک‌زنت روشن شود عزیزکم.
می‌دانی که روزها هم تو را دارمت درست تنگ دلم می‌نشینی و برایم از روزهای خوب می‌گویی!

 

[DOonYa]

روزهایی که نیامده و نمی‌آید فقط از زبانت جاری می‌شود و به دور کائنات می‌چرخد و آخر در بین پچ‌پچه‌های دیگر گم ‌می‌شود و دیده که نمی‌شود هیچ، پیدا هم نمی‌شود.
چه درد بدی است این نرسیدن‌ها و دوری!
چه درد بدی است این نبود‌ها و آرزوهای محال!
چه سخت است این شور وصال و ناکامی!
آخ عزیزکم چه سخت است این‌ دردهایی که هیچ‌گاه تکراری نمی‌شوند.

 

[DOonYa]

درست دیشب بود که خوابت را دیدم.
در جنگلی سرسبز با ذوق و شوق می‌خندیدی و با موج موهایم بازی می‌کردی و از عشق می‌گفتی!
تماماً گوش شده بودم و حرف‌هایت را با دل می‌شنیدم و به جان می‌گرفتم.
خنده‌هایت برای من سنبلی‌ست پر از جاودانگی و من بعد خنده‌های دیشبت هزار سال جوان شدم.
تو برایم عنصری پر از شادی هستی و منی دیگر غم نمی‌شناسد.

 

[DOonYa]

تو که باشی تمام من می‌شود همان دخترک کوچک و لوس که در کوچه لی‌لی بازی می‌کند و از ته دل درحال بازی قهقهه می‌زند و از زمین و زمان غافل می‌شود.
تو که باشی غم‌ها فراری می‌شوند و حال خوب درون نی‌نی وجودم جاری می‌شود و کل جهان می‌شود زیبایی و زیبایی و زیبایی... .
پس بین این همه آمدن‌های قشنگ چرا نیستی مهشیدم؟
چرا نمی‌آیی جانِ جانان دل تنهایم!

 

[DOonYa]

تو که همه آن باشی‌ها را می‌دانی؛ چرا نمی‌آیی و به این رفتن خو گرفته‌ای؟
چرا مرا به این حسرت بی‌پایان بند کرده‌ای و غل زنجیر دلم را باز نمی‌کنی که در آزادی بودنت پر بکشم و زندگی کنم؟
پسرک عزیز زنده در وجودم چه کنم که بیایی و مرا راحت کنی از این غم جانگداز که مثل خوره به جانم افتاده و خونم را می‌مکد؟
روح خسته‌ی من تو بیا بیین چه‌گونه برایت دنیا را آب و جارو می‌کنم؛ فقط بیا!

 

[DOonYa]

مهشیدم؛ ستاره‌ی شب‌های بی‌ستاره‌ی سرد و غم زده‌ی من تا به‌ کی باید به حال دلم خون گریه کنم و در هر کلمه‌ام تو برویی و در وجود خون‌آلودم تو دست و پا بزنی؟
تا به کی نیایی و من در سرم به این‌که تو کجایی فکر کنم و فکر‌ها را در سرم پرورش دهم؟
این فکرها در دستان من بزرگ می‌شوند و آخر خودشان قاتل جانِ خسته‌ام می‌شوند و ملالی نیست عزیز جانم تا وقتی امیدی به آمدنت باشد.