فایل شده ● ویان اثر آرمینا منظری ●

[ARMINA]

نام دلنوشته: ویان
نام نویسنده: آرمینا منظری
ناظر: @LADY
ویراستار: @رها جانم
کپیست: @Hilda;
ژانر: عاشقانه
مقدمه:

ویانم...
به آب زندگی ای خوش عبارت، لوانت لاوه اچ من دیل ویان بست
عشق می‌دانی چیست؟ عشق چون رازی نهفته در دل، اما نهان است؛ و چه زیباست سخن‌هایی که من با معبودم از معشوقم در خلوتم دارم!

 

[فاطمه گلی]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[ قوانین تایپ دلنوشته کاربران ]
پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[ تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته ]
بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[ درخواست تگ دلنوشته ]
پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[ درخواست جلد ]
و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[ تاپیک اعلام پایان دلنوشته ]
دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]
با آرزوی موفقیت برای شما،
♡تیم مدیریت تالار ادبیات♡

 

[ARMINA]

ویانم!
من با صدای نفس کشیدنت هم عاشقی می‌کنم!
حتی اگر آرام و بی‌صدا خودم را در دست‌هایت بگذارم در و بروم.
تو را چون جان خود می‌دانمت،
تو را چون عشق در سر می‌پرورانمت،
تو را چون شعر در دفتر می‌سرایمت،
تو را تا ابد بِدان باش دوست میدارمت!

 

[ARMINA]

ویانم!
‌نمی‌دانم چرا لحظاتی که آغوشم محو لمس بدن توست، دیگر به هیچ چیز فکر نمی‌کنم!
نمی‌دانم چرا ثانیه‌هایی که نفس در آغوشت می‌کشم، تمام زیبایی‌ها را درتو خلاصه نهادم!
شاید منِ مجنون، آغوش تو را بن‌بست تمام افکار و جهانم می‌بینم!

 

[ARMINA]

ویانم!
مرا حبس آغوشت کن؛ حبس آغوشی که مرگ در آن لذتی بهشتی است!
حبس آغوشت، آرامشی است از جنس لطافت شبنم صبح‌گاهی.
چه اصراری به آزادی؛ می‌ارزد آزادی را قربانی حبس ابدی آغوشت.

 

[ARMINA]

ویانم!
آخ؛ قسم به خنده‌ شیرین‌تر از قندت،
که خود ندانی؛ اما منِ مجنون دانم خنده‌ات طرح لطیفی است که دل، دین، جهان و همه با هم، از دم می‌برد!
ناز لبخندت را خریدارم ای دلفریب!
ناچیز است ولیکن.
جان می‌دهم برایت ای مه‌جبین!

 

[ARMINA]

ویانم!
می‌شود بانگ سر دهم ای ایهاالناس، اسیر گشته‌ام، در دام عشقِ طناز.
آموخته‌ام عمری‌ست رسم عاشقی را، تا که کنم دلبر را اسیر و گرفتار؛ برعکس فِتاد این چرخِ‌گردان
در دام عشقت پا نهادم ولیکن لذیذ است.
صیاد منی!
دامت شیرین و عزیز است.

 

[ARMINA]

ویانم!
دیده‌ات را بگشا، خنده‌ات را آزاد، محفل عشقی بپا کن، بگذار من شوم فدایت!
بگذار کنم شوق عشق تو را که چنان دیده‌ی من را کرده م*ست!
دیوانه شدم، خواهشم این است؛ تو بشو دیوانه‌پرست!
شدم شیدای تو بس نیست هنوز، آن‌گاه تو شدی عاشقِ یک بت‌پرست!

 

[ARMINA]

ویانم!
حرام و حلال عشق را در محفل تو به فراموشی سپرده‌ام.
شدم م*ست حضورت، شدم غرق وجودت، شدم محو نگاهت، شدم عاشق و گیر و گرفتار لبِ خندانت.
می‌شود لبی تر کنم از جام ش*رابِ لبانت؟!
حرام است مگر در نظر خویش!
ای عشق، پرده بردار از میان من و خویش!
من غرق گناه اما تشنه و مدهوش لبانت!
می‌دانم می‌شوی مانع سیراب شدن منِ تشنه.
اما سوالم این است؛ تشنه‌ی لب‌های تو بمیرم حلال است؟!

 

[ARMINA]

ویانم!
دوست‌ می‌دارم صبح‌گاهی را که این‌گونه آغاز می‌کنی.
پلک از هم بگشایی ای صنما، دیده به من دهی ای صنما.
قصه‌ی عشقِ تازه‌ای سَر دهی، مرا در نگاه چشمان خمارت سُر دهی!
روح نواز روح خسته من شوی، تازه کنی، شاداب کنی، روابخشی عشق و لطوفت و مهربانیت را بر منِ خمار و حیران!