فایل شده ● پروانگی اثر تی ناز ●

[دلبر که جان فرسود از او]

دلنوشته: پروانگی
ژانر: اجتماعی، تراژدی
نویسنده: زیبا سعیدی
کپیست: @DELARAM
ناظر: @پریزاد
ویراستار: @اسماء براتیان
مقدمه:
گاهی چنان در تنگنای زندگی فرو خورده‌ای که خستگی را در سلول‌های بدنت احساس می‌کنی.
برای پروانه شدن گاهی لازم است آگاه شوی از آن‌چه تو نمی‌دانی و نمی‌خواهی بدانی؛ در واقعِ ترسیدن تو را از دانستن منع می‌کند. گاهی زمان آن را مشخص می‌کند. بلندشو و پیله‌ات را بگشا! زیرا پروانگی می‌تواند قوت زندگی تو باشد.

 

[شهرزاد قصه گو]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست ججلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما
[تیم مدیریت تالار ادبیات] ​

 

[دلبر که جان فرسود از او]

زمان زیادی گذشته است که به دور خودت می‌چرخی و برای رهایی از پیله‌ای که بر تنت زاده‌اند، تنهایی را پینه‌وار بر برهوتِ خاک نمسار می‌کنی و سعی داری در پاییزی‌ترین ویرانی یک دل، رویایِ پرواز را در خیالِ خالی از سکنه‌ات بپرورانی.



* خالی از سکنه به معنای تو خالی.
* نمسار یعنی نمناک.

 

[دلبر که جان فرسود از او]

طالع آن شاپرکِ گرفتار در پهندِ عنکبوت کجا و سگالش تو کجا!
وقتی که بدون تعقل دست به نیت خلاصی بلند کردی تا از خویِ ملوث عنکبوت جلوگیری کنی و خیلی آرام شاپرک را رها سازی؛ لبخند زدی و چشم‌هایت در آن شوره‌زار درخشید و آخر نفهمیدی که شاپرک درون دستانت له شد.
* طالع: سرنوشت
* پنهد: بند، تله
*سگالش: فکر و اندیشه
خویِ ملوث: منظور در این‌جا کارِ پلید و آلوده

 

[دلبر که جان فرسود از او]

اکنون وقتِ خسته شدن و ناامید شدن نیست! پیله‌هایی که با هر بار مرمت و جگر خواری بر تنت زاده‌اند را منفرد گردان. بتن این پیله‌ها را از هم گسسته بدار، پیله‌هایی که سخت در هم تنیده شده‌اند و راهِ پرواز را برای تو دشخوار کرده‌اند.
مرمت: ترمیم
جگرخوار: ظلم
منفرد گردان: جدا کردن
دشخوار: دشوار و سخت.

 

[دلبر که جان فرسود از او]

بلند شو و باری دیگر زندگی را با نامِ پروانگی آغاز کن! زندگی که از پردلی و شکیبایی تو ساز جنگیدن را در دست طلبید و طبل شهامت را زد.
بر آن ابدیت بی‌کران بال بگشا! نگذار برای پریدن و شکفتن دیر شود.

 

[دلبر که جان فرسود از او]

برای پروانه شدن صراطِ بی‌شماری لازم است. باید قبل از آن‌که خیال پروانگی‌ را در رویایی زرین پینه‌‌دوز کنی به قدر کافی شهامت جنگیدن و رویارویی با جهانی دیگر را داشته باشی و فهمیده باشی که پرواز کردن آن‌قدر هم که می‌اندیشیم، ساده نیست؛ اما ناممکن هم نیست.

صراط بی‌شماری: راه‌‌های بسیاری
پینه دوز: دوخت و سوز و ساختن‌.

 

[دلبر که جان فرسود از او]

برای پروانه شدن، اول باید امیدوار بود و صبورانه برای گشودن بال‌ها تلاش کرد. برای پروانه شدن باید قلبی پُر از پرواز و رهایی داشت و تازیدن را آموخت؛ برای پروانه شدن گذشتن از تنگنای پیله‌های درهم تنیده شدهٔ زندگی لازم است. باید پروانگی را یاد گرفت. باید بلند شد.

 

[دلبر که جان فرسود از او]

آن‌گاه که در ‌‌‌‌‌‌پیله‌ات، رویایِ شوریده خوابی را تأدیب می‌دادی. آن‌گاه که نمی‌دانستی آفاقِ زمانه در مُردابِ نیلوفر، چه در سر دارد. اوهام
خاطره‌ای پلاسیده در خریطهٔ بی‌نام و نشان، برای شکوفه دادن دست‌های زبرِ زندگی را نخ‌کش می‌کرد.
*شوریده خواب‌: پرواز کردن
*تأدیب: پرورش دادن
*آفاق: دنیا، روزگار
* خریطه: پیله

 

[دلبر که جان فرسود از او]

طنینِ حریت، خوش بود اما نه برای تویی که خلاصی از پیله‌ای که به دور کالبدت، رهین محبسِ عام بود، خواسته‌هایت را جار می‌زد. احلامِ پیشِ رویت همانند آفاق رهاتر می‌شد وقتی که ناسور در ذره‌ذرهٔ قلبت ناشیانه درد می‌کاشت.
طنینِ حریت: آوازِ آزادی
رهین: در گرو
محبس عام: سیاه چالِ عمومی
احلام: رویا