فایل شده ● ژیکان اثر دلارام ●

[DELARAM]

در این شهر پُرغم تنها نشسته‌ام تا شاید راهی دیار عشق شوم. در حالی که از دور به ما نگاه می‌کنی بی‌اندازه خواهان تواَم و هنوز هم احساسم اسیر چشم‌های تو است هناسم!

 

[DELARAM]

هنوز غزل‌هایی در وصف عشق‌هایی بی‌انتها می‌نویسم. آن را می‌خوانی دلبرم؟ شنیدی که با رفتنت چقدر ویران شده‌ام و دیگر مسکنی برای درد‌های بی‌درمانم ندارم. عشق یعنی خلاصه شدن در تمام تو ژیوانم!

 

[DELARAM]

دلبستگی به تو مانند اسارت در وجودم بود. حالا که در کنار آرامگاه‌ تو اشک می‌ریزم تنها به چند دقیقه بودنت کنارم فکر می‌کنم. هیچ‌وقت مرا محکوم به بی‌احساسی نکن چاوم!

 

[DELARAM]

با دلتنگی و بغض مشغول دیدن عکس‌هایت هستم. تند و زیر لب واژه‌ای مانند "عشق" یا جمله‌ای مانند "دوست داشتن" را زمزمه می‌کنم. می‌دانی من هنوز سر قول‌هایم می‌مانم، قول می‌دهم کمی دیگر به دیدنت بیایم جانانم!

 

[DELARAM]

چرا دیگر خورشید تابش سابق را ندارد. هوا بارانی‌ست و ابر می‌گرید. من هم با چشمانی به رنگ خون قلم به دست می‌نویسم برای تو، تا نوشته‌های پشت دیوار تنهایی‌ام را بخوانی.

 

[DELARAM]

دروازه‌های دلم را برای تو گشودم تا در حصار آغوشت ساکن شوم. امشب بیا و غزل‌هایم را بخوان تا تمام خاطرات بر روحِمان شلیک شود. بیا و در جای ابدی‌ات ضامنی برای آرامش هر روز من پیدا کن هناسم!

 

[DELARAM]

من غرق در عقربه‌های ساعت در دورترین فاصله از تو دفتر را ورق می‌زنم و به دنبال عاشقانه‌ای پُرهیاهو میان درد و غم هستم. این دو واژه وجودم را احاطه کردند و تو دیگر گریه‌های خاموش مرا نمی‌بینی.

 

[DELARAM]

در آینه به خودم نگاه می‌کنم و جز تصاویر تار و تیره و مُبهم چیزی نمی‌بینم. دلبرکم! من دیگر آن لبخند سابق را بر لب ندارم و جز روحی خسته و شکسته و پَر کشیده چیزی برای من باقی نمانده است.

 

[DELARAM]

در احساس شاعر بودنم جای بریدگی دیده می‌شود. من حتی دیگر نمی‌توانم مانند سابق غزل‌هایی در وصف تو بنویسم. می‌دانی که من در جهنمی مطلق در راه جان دادنم، تا شاید در آن‌جا بتوانم تو را ملاقات کنم.

 

[DELARAM]

من همان شیدای بی‌دلم که هنوز بعد از مرگ معشوقه‌اش در انتظار اوست. حقیقت چشمان تو را فقط ساعت‌ها باید می‌دید تا می‌توانست خواند. پاییز رسید و طلوع زیبای خورشید را که همیشه دوست داشتی، من تماشا می‌کنم و تو نیستی که این را ببینی!