آموزشی 22 نکته برای داستان نویسی از صفر

[NIRI]

4ـ بخوانید، بخوانید، بخوانید​

خواندن دقیقا مثل دیدن است.

همان طور که دیدن و خوب دیدن گنجینه تصاویر آدمی را غنی می کند، خواندن مقالات، داستان ها و نوشته های دیگران هم به تجربیات نوشتاری می افزاید. نویسنده از هر نوشته ای که می خواند، ایده ای جدید می گیرد و همان طور که قبلا اشاره شد، هر ایده ای به مثابه یک ابزار است در ذهن نویسنده؛ ضمن اینکه راه استفاده مناسب از کلمات، تعابیر، جملات، تشبیهات، استعارات و...را هم به خوبی به او می آموزد.

 

[NIRI]

معلمی می گفت اگر کسی هزار بیت شعر حفظ کند، شاعر می شود. نویسنده ای که خودش کار روزنامه نگاری می کرده و حالا هم مدیر مسئوول دو مجله است می گوید مدتی ننوشته بودم، قلمم نمی چرخید؛ برای دوباره نوشتن، تعدادی از نوشته هایم را دوباره خواندم.

به غیر ازمجلاتی که با قیمت «سه تا صد تومن» در پایانه های مسافری فروخته می شوند، هر کتاب و مجله دیگری را که می توانید بخوانید. اصلی می گوید: «هر داستانی ارزش یک بار خواندن را دارد».

 

[NIRI]

یک نگرانی در بعضی از نوقلم ها وجود دارد و آن این است که می ترسند با خواندن آثار دیگران دیگر خودشان نباشند و تحت تاثیر قرار بگیرند.

البته به احتمال زیاد نمی شود از تاثیر نوشته های دیگران صرف نظر کرد ولی مطمئنا صاحب سبک شدن از همین تاثیرپذیری شروع شده است و هر نویسنده بزرگی همیشه از رد پای یک استاد یا یک راهنما صحبت می کند.

 

[NIRI]

و نکته آخر در این باب اینکه حتی تاثیرپذیری از کسی به معنی کوچک ماندن نیست؛ کما اینکه مولانا از شمس تبریزی تاثیر پذیرفت ولی بی شک از بزرگ ترین نام های شعر و عرفان این فرهنگ است.

 

[NIRI]

5ـ دفترچه ثبت نکات داشته باشید​

دفترچه ای تهیه کنید و چیزهای جالبی را که می بینید، می خوانید یا می شنوید در آن بنویسید. اگر طرح یک مقاله، یک داستان یا گزارش به ذهنتان رسید، آن را ثبت کنید. به حافظه تان امیدوار نباشید. حتی اگر تعبیری قشنگ دیدید یا بیت شعری که به دلتان می نشیند، آن را یادداشت کنید.

گاهی می شود یک کلمه، یک بیت شعر، یک توصیف، بعد از مدت ها تبدیل به یک داستان می شود. نویسندگان زیادی داستان های خود را فقط با ایده گرفتن از همین چیزهایی که ذکر شد نوشته اند.

 

[NIRI]

هر چیزی را که فکر می کنید می تواند روزی تبدیل به یک اثر شود، ثبت کنید. دوستی چند باری عرض البرز را پیاده روی کرده بود؛ از الموت قزوین تا تنکابن، از فشم تا کجور، از شاهرود تا گرگان؛ غبطه می خورد که چرا به خاطر خستگی ناشی از پیاده روی، نمی توانسته یادداشت بردارد. به همین خاطر در سفرهای اخیر چیزهایی را که می خواست یادداشت کند، در نواری ضبط کرد.

 

[NIRI]

6ـ بنویسید، بنویسید، بنویسید​

هر ک.س بالاخره باید از جایی شروع کند و چه بهتر که زودتر. هر ک.س زودتر شروع کند، زودتر به مراحل بلوغ و پختگی خواهد رسید. تا می توانید بنویسید. اصلا دفترچه خاطره و یادداشت روزانه درست کنید. تجربه ثابت کرده بسیاری از افکار و اعتقادات آدمی در میان احساساتی که هیچ گاه فرصت ابرازشان را ندارد، پنهان است.

نوشتن هر آنچه به قلم می آید، فرصتی برای ابراز احساس درونی است؛ یقینا خواهید دید از میان این دست نوشته ها و دل نوشته ها چیزهای جالبی پیدا می شود.

 

[NIRI]

خودتان را محدود نکنید. حتی می توانید در مورد یک سیب قرمز یک صفحه بنویسید. بنشینید جلوی آینه در مورد خودتان بنویسید یا در مورد کسی که دوستش دارید. فرض کنید پدرتان به ماموریتی رفته و برایش نامه بنویسید؛ بنویسید، مهم این است که می نویسید.

 

[NIRI]

حتما هر روز این کار را بکنید؛ حداقل 20 دقیقه. بهترین موقع برای این کار، قبل از خواب است چون دیگر دغدغه هیچ کاری را ندارید. اگر آثار جلال احمد را بخوانید یا خوانده باشید می بینید تعداد زیادی از نوشته هایش همین یادداشت هاست؛ از سفرهایش، از جشن ها و اتفاقات.

این فرضیه را که باید همه چیز را یاد گرفت و بعد شروع کرد، کنار بگذارید و شروع کنید. فقط باید به یاد داشته باشید برای این شروع، پایانی متصور نیست و همیشه باید بهتر از قبل بنویسید؛ هیچ ایستگاهی برای نویسندگی، ایستگاه آخر نیست؛ همیشه می شود بهتر بود، همیشه.

 

[NIRI]

7ـ تکلیف خودتان را با قالب مشخص کنید​

وقتی می خواهید بنویسید باید بدانید هدفتان چیست؟ شعر می نویسید، داستان، یادداشت، مقاله، قعطه ادبی یا... .

هر کدام از قالب های ذکر شده سبک و سیاق خاص خودشان را دارند؛ مثلا اگر یک نثر به زبان شعر نوشته شود، نه خاصیت های یک نثر خوب را خواهد داشت و نه مزایای یک شعر را. تصور کنید که یک مقاله با ادبیات مخصوص داستان نوشته شود.