مشاعره مشاعره با حرف "پ"

[پایان]

پروانه‌های خشک شده، آن روز
از لای برگ‌های کتاب شعر
پرواز می‌کنند

 

[ill_mah]

پریشانم ولی سر برنمی‌دارم ز کابوسم
چهل سال است در یک پیله‌ی تاریک محبوسم

نباید سرنوشت صبر من بیهودگی باشد
مرا پروانه کن، هرچند از پرواز مأیوسم

اگر تنها شدم، غم نیست، خاطرجمع باش ای دل
که گر با دیگران بیگانه‌ام، با خویش مأنوسم

خدا را شکر آهم گرچه جان‌سوز است، از عشق است
شبیه این و آن از ناامیدی نیست افسوسم

تو مهتابی و من مرداب، خوشحالم که امشب هم
مرا از دور میبینی، تو را از دور می‌بوسم

 

[پایان]

پشت پای تو، زمان نیز به پایان برسد
شور، بلوا ، هیجان نیز به پایان برسد

 

[Tara Motlagh]

پرتو مهتاب می‌سازد کتان را تارومار
کی شود پوشیده آن سیمین‌بدن در پیرهن

 

[پایان]

چون که تابستان بشد از ما برون
فصل پاییز آمد و شب واژگون

از برای این دل غم دیده یار
من چه دارم در نگون فصل چو مار

غم ز غمخواران بگیرد دشت را
دل ز بیماران بگیرد خشم را

ناله‌ی نالان شوند و مهربان
اشک من دیگر نمی آید گران

 

[Tara Motlagh]

پس از یوسف تمام مصریان گفتند: عجب مصری
بماند گریه هم سوغات کنعان شد، چه کنعانی

 

[پایان]

پیوسته مرید حق شو و باقی باش

مستغرق عشق و شور و مشتاقی باش

چون باده بجوش در خم قالب خویش

وانگاه به خود حریف و هم ساقی باش

 

[amir mohamad]

پس از عمری به زلفت عهد بستم
عجب سر رشته‌ای آمد به دستم

ز مویت کافر زنار بندم
ز رویت هندوی آتش پرستم

 

[پایان]

پرده بردار ای قمر پنهان مکن تنگ شکر

تا بر سیمین تو احوال ما زرین کند

عشق تو حیران کند دیدار تو خندان کند

زانک دریا آن کند زیرا که گوهر این کند

 

[amir mohamad]

پاک ساز از غیر دل ، وز خود تهی شو چون حباب
گر سبک روحی توانی خیمه زد بر روی آب

خودنمایی کی کند آن ک.س که واصل شد به دوست
چون نماید مه چو گردد متصل با آفتاب