مشاعره مشاعره با حرف "پ"

[ill_mah]

پشت هر آهت؛ چرا می آوری ای داد را!
خون نکن بانو دلِ این شاعر ناشاد را

در غزلهایم همیشه ردپایی از توهست
از کجا آورده ای !!!حکم ورود آزاد را

بی تو بودن را فدای با تو مردن میکنم
شک نکن بسیار دارم غیرت فرهاد را

هرچه پوشیدم نشان صلح وکوشیدم، نشد
زندگی پایان نداد این جنگ مادر زاد را

زندگی بی شعر یعنی زندگی بی زندگی
درک کن حال منٍ خود کرده ی معتاد را

ظاهرا آرامم اما مثل کوهی داغدار
پشت بغض انبار کردم آتشین فریادرا

دوستت دارم،شمارش رانپرسی بهتر است
ذهن کم می آورد گنجایش اعداد را

بی تو میمیرم ندارد باتو خواهم مرد چون
وضع کردم در خود این قانون نوبنیاد را

 

[پایان]

پا مکش از سر خاکم که پس از مردن هم
به رهت چشم امیدم نگران خواهد بود

 

[ill_mah]

پس از مرگم نيا روي مزارم ،شك نكن عطرت

مرا ملزم به بيرون آمدن از گور خواهد كرد👩‍🦯

 

[leylii]

پر زدن و سوختن من به چه دیدی
پروانه فداشد ز ره نور سرانجام

 

[پایان]

پلکهای مخملش بر روی هم عمرش بلند
خاطرم بود آفرین بارش کنم رویم نشد

 

[Tara Motlagh]

-پاییز را دوست دارم-
این را به من گفت
و من از آن روز شروع به ریختن کردم

 

[پایان]

پشت لحن سردخود،خورشید پنهان کرده است
عمق هذیان می شود با سوزش تب بیشتر

حرف هایش از نوازش های او شیرین تر است
از هر انگشتش هنر می ریزد ، از لب بیشتر

 

[Tara Motlagh]

پیراهن یوسف اگر بویی ببخشد، فارغم
مژده به سوی دل از آن بندِ قبا می‌بایدم

 

[پایان]

پرواز تنها تاختن در آسمان نیست
فخر تسلط بر زمین و بر زمان نیست

 

[amir mohamad]

پاي اگر فرسودم و جان کاستم
آنچنان رفتم که خود مي‌خواستم
هر چه گفتم جملگي از عشق خاست
جز حديث عشق گفتن دل نخواست
حشمت اين عشق از فرزانگي‌ست
عشقِ بي فرزانگي ديوانگي‌ست
دل چو با عشق و خرد همره شود
دستِ نوميدي ازو کوته شود