مشاعره مشاعره حرف " چ "

[amir mohamad]

چنین دور از خویش و بیگانه گشتم

که افتاد با تو مرا آشنایی

چشم مستش عین ناز ابروی مشکین ناز محض
این چه طوفان است یا رب ناز بر بالای ناز

 

[آراد]

چشم مستش عین ناز ابروی مشکین ناز محض
این چه طوفان است یا رب ناز بر بالای ناز

چه گر من همیشه ستا گوی باشم

ستایم نباشد نکو جز به نامت

 

[amir mohamad]

چه گر من همیشه ستا گوی باشم

ستایم نباشد نکو جز به نامت

چشم چون آیینه برنیرنگ عرض ناز بند
ساغر بزم تحیر شو لب از آواز بند

موج آب‌ گوهر از ننگ تپیدن فارغ است
لاف عزلت می‌زنی بال و پر پرواز بند

 

[فرهاد آزادی]

چشم چون آیینه برنیرنگ عرض ناز بند
ساغر بزم تحیر شو لب از آواز بند

موج آب‌ گوهر از ننگ تپیدن فارغ است
لاف عزلت می‌زنی بال و پر پرواز بند

چون تو جانان منی جان بی تو خرم کی شود
چون تو در ک.س ننگری ک.س با تو همدم کی شود

گر جمال جانفزای خویش بنمایی به ما
جان ما گر در فزاید حسن تو کم کی شود

دل ز من بردی و پرسیدی که دل گم کرده‌ای
این چنین طراریت با من مسلم کی شود

 

[amir mohamad]

چون تو جانان منی جان بی تو خرم کی شود
چون تو در ک.س ننگری ک.س با تو همدم کی شود

گر جمال جانفزای خویش بنمایی به ما
جان ما گر در فزاید حسن تو کم کی شود

دل ز من بردی و پرسیدی که دل گم کرده‌ای
این چنین طراریت با من مسلم کی شود

چون شرط وفا هیچ به جز ترک جفا نیست
گر ترک جفا را نکنی شرط وفا نیست

ک.س بار نبست از سر کویت که دو صد بار
در هر قدم او را نظری سوی قفا نیست

 

[فرهاد آزادی]

چون شرط وفا هیچ به جز ترک جفا نیست
گر ترک جفا را نکنی شرط وفا نیست

ک.س بار نبست از سر کویت که دو صد بار
در هر قدم او را نظری سوی قفا نیست

چون درد عاشقی به جهان هیچ درد نیست
تا درد عاشقی نچشد مرد ،مرد نیست

 

[آراد]

چقدر خسته ام از این دقیقه های پاپتی

از امتــــداد خستــه ی کلاف بی عدالتی

 

[amir mohamad]

چقدر خسته ام از این دقیقه های پاپتی

از امتــــداد خستــه ی کلاف بی عدالتی

چند به چهره افکنی زلف سیاه خویش را
از نظرم نهان کنی روی چو ماه خویش را

اینقدر از غم توام حال نمانده تا مگر
شرح دهم به پیش تو حال تباه خویش را

 

[آراد]

چند به چهره افکنی زلف سیاه خویش را
از نظرم نهان کنی روی چو ماه خویش را

اینقدر از غم توام حال نمانده تا مگر
شرح دهم به پیش تو حال تباه خویش را

چنان خوب رویی بدان دلربایی

دریغت نیاید به هر ک.س نمایی

 

[RPR"]

چنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتد
تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم