مجموعه اشعار بهرام احدی
- نویسنده موضوع mobina01
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
شده صد سی*ن*ه سخن باشی و خاموش شوی
برکه ی خون شوی و ماه غزل پوش شوی
شده صد بغض به دل باشد و گریه نکنی
سنگ بر سی*ن*ه نهی، آهن صد جوش شوی
*در تب سردی احساس شب از دلتنگی
شده با سایه ی خود گرم و همآغوش شوی
آینه باشی وکس محرم رازت نشود
کور باشند و تو در شهر کران گوش شوی
صد ترک بر دل لیوان دلت باشد و با
تلخی ی قهوه وسیگار خودت نوش شوی
...
شده صد بار که عاشق شدم و فارغ نه
قصه ام گوش مکن ،شاعر و مدهوش شوی
برکه ی خون شوی و ماه غزل پوش شوی
شده صد بغض به دل باشد و گریه نکنی
سنگ بر سی*ن*ه نهی، آهن صد جوش شوی
*در تب سردی احساس شب از دلتنگی
شده با سایه ی خود گرم و همآغوش شوی
آینه باشی وکس محرم رازت نشود
کور باشند و تو در شهر کران گوش شوی
صد ترک بر دل لیوان دلت باشد و با
تلخی ی قهوه وسیگار خودت نوش شوی
...
شده صد بار که عاشق شدم و فارغ نه
قصه ام گوش مکن ،شاعر و مدهوش شوی
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
بنشین به تماشا تب دیوانگی ام را
تا پاره کنم پیله ی پروانگی ام را
تر دامن از آن دست سماعی کنم آغاز
کز آن بدرم جامه ی فرزانگی ام را
تا کعبه ی دل را ز پلیدی بزدایم
در خود شکنم پیکر افسانگی ام را
در دست تو ای عشق چنان سبحه بگردم
تا سیر کنم چرخه ی بی خانگی ام را
تا چند گریزانی از این سوخته ، باز آ
بنشین به تماشا تب دیوانگی ام را
هر چند غلط میشودم قافیه برگرد
آتش بزن ای عشق همه زندگی ام را
تا پاره کنم پیله ی پروانگی ام را
تر دامن از آن دست سماعی کنم آغاز
کز آن بدرم جامه ی فرزانگی ام را
تا کعبه ی دل را ز پلیدی بزدایم
در خود شکنم پیکر افسانگی ام را
در دست تو ای عشق چنان سبحه بگردم
تا سیر کنم چرخه ی بی خانگی ام را
تا چند گریزانی از این سوخته ، باز آ
بنشین به تماشا تب دیوانگی ام را
هر چند غلط میشودم قافیه برگرد
آتش بزن ای عشق همه زندگی ام را
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
با عشق، مگر پُر کنم این فاصله ها را
با بوسه بچینم زِ لبانت گله ها را
تو آمدی و کوچ کند از دل من غم
تو فصل بهاری که همه چل چله ها را
مهمان دل من کنی و گل کُنَدم شعر
تا پر کنم از عشق همه حوصله ها را
با دامن گل دار برقصی و ببینم
در دل اثر شوخ ترین زلزله ها را
با بوسه بچینم زِ لبانت گله ها را
تو آمدی و کوچ کند از دل من غم
تو فصل بهاری که همه چل چله ها را
مهمان دل من کنی و گل کُنَدم شعر
تا پر کنم از عشق همه حوصله ها را
با دامن گل دار برقصی و ببینم
در دل اثر شوخ ترین زلزله ها را
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
جام صبوح من بیا ، تا شکنم خمار را
چشم گشا و تازه کن، حادثه ی بهار را
کی به بهشت رو کنم، گر که شبی به عشوه ای
باز کنی به روی من ، باغِ گلِ اَنار را
رشته ی عهد را مبر ، تا مبری قرار دل
ای که به ناز میبری، از دل من قرار را
گرچه در آسمان شب نیست مرا ستاره ای
در شب اشک من ببین ؛ چشم ستاره بار را
ماه و ستاره سوختند از تب اشک و آه من
از چه سحر نمیکنی ، این شب انتظار را
چشم گشا و تازه کن، حادثه ی بهار را
کی به بهشت رو کنم، گر که شبی به عشوه ای
باز کنی به روی من ، باغِ گلِ اَنار را
رشته ی عهد را مبر ، تا مبری قرار دل
ای که به ناز میبری، از دل من قرار را
گرچه در آسمان شب نیست مرا ستاره ای
در شب اشک من ببین ؛ چشم ستاره بار را
ماه و ستاره سوختند از تب اشک و آه من
از چه سحر نمیکنی ، این شب انتظار را
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
گفتی که شعری گفته ای و مودِ غم داری
یعنی تو هم مثل مَنِ دیوانه کم داری
کم کم برایت میشود روشن که علّافی
ول معطلی با شاعری یک عمر غم داری
تازه گمانت شاعری، بسیار میفهمی
از کل این دنیا طلبکاری ، چِکم داری
هر شب برای آینه با گریه میخندی
اشکت دم مشک است و چشمی خیس و نم داری
تصویر بکری میشود بر تو مبارک باد
این مرگ قاجاری که با فنجان و سم داری
ایرج شدی یا ناصر الدین شاه قاجاری؟
شاعر که باشی شاه هم باشی زیان کاری
یعنی تو هم مثل مَنِ دیوانه کم داری
کم کم برایت میشود روشن که علّافی
ول معطلی با شاعری یک عمر غم داری
تازه گمانت شاعری، بسیار میفهمی
از کل این دنیا طلبکاری ، چِکم داری
هر شب برای آینه با گریه میخندی
اشکت دم مشک است و چشمی خیس و نم داری
تصویر بکری میشود بر تو مبارک باد
این مرگ قاجاری که با فنجان و سم داری
ایرج شدی یا ناصر الدین شاه قاجاری؟
شاعر که باشی شاه هم باشی زیان کاری
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
شبیه خال سیاهی نشسته پای لبت
دلی که تازه رسیده به ابتدای لبت
تو نو برانه ترین سیب سرخ وسوسه ای
من و کرشمه ی شیطانی ِ خدای لبت
به رغم لذت پرواز، بسته ام پر و بال
کبوترم که اسیر است در هوای لبت
شبی که از تو بگیرم برات باغ بهشت
به بوی بوسه بچینم گل از کجای لبت؟
شرار آتش نمرود یا گلستان است
ببخش یا که بسوزان ، دلم فدای لبت
شده است عطسه ی برنو، بهای دختر خان
چه رنگ سرخ قشنگیست خون، برای لبت
دلی که تازه رسیده به ابتدای لبت
تو نو برانه ترین سیب سرخ وسوسه ای
من و کرشمه ی شیطانی ِ خدای لبت
به رغم لذت پرواز، بسته ام پر و بال
کبوترم که اسیر است در هوای لبت
شبی که از تو بگیرم برات باغ بهشت
به بوی بوسه بچینم گل از کجای لبت؟
شرار آتش نمرود یا گلستان است
ببخش یا که بسوزان ، دلم فدای لبت
شده است عطسه ی برنو، بهای دختر خان
چه رنگ سرخ قشنگیست خون، برای لبت