مشاعره مشاعره با حرف " م "
- نویسنده موضوع mobina01
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
Tara Motlagh
سطح
6
مدیر تالار نقد
پرسنل مدیریت
مدیر تالار نقد
منتقد کتاب انجمن
مخاطب رمان برتر
نویسنده ادبی انجمن
نویسنده انجمن
عضو تیم تعیین سطح کتاب
- Dec
- 7,741
- 45,637
- مدال‌ها
- 7
م.ست شد خواست که ساغر شکند، عهد شکست
فرق پیمانه و پیمان ز کجا داند م.ست
فرق پیمانه و پیمان ز کجا داند م.ست
- Jul
- 1,014
- 8,078
- مدال‌ها
- 3
ماه خندید به کوتاهی شور و شعفم
دست بردم به تمنا و نیامد به کفم
کشش ساحل اگر هست، چرا کوشش موج
جذبهٔ دیدن تو می‌کشد از هر طرفم
راه تردید مسیر گذر عاشق نیست
چه کنم با چه کنم‌های دل بی هدفم؟
پدرانم همه سرگشته حیرت بودند
من اگر راه به جایی ببرم ناخلفم
زخم بیهوده مزن، سی*ن*ه ام از قلب تهی است
بهتر آن است که سربسته بماند صدفم
دست بردم به تمنا و نیامد به کفم
کشش ساحل اگر هست، چرا کوشش موج
جذبهٔ دیدن تو می‌کشد از هر طرفم
راه تردید مسیر گذر عاشق نیست
چه کنم با چه کنم‌های دل بی هدفم؟
پدرانم همه سرگشته حیرت بودند
من اگر راه به جایی ببرم ناخلفم
زخم بیهوده مزن، سی*ن*ه ام از قلب تهی است
بهتر آن است که سربسته بماند صدفم
- Jul
- 1,014
- 8,078
- مدال‌ها
- 3
ما خسته ایم!خسته به معنای واقعی
دل های ما شکسته به معنای واقعی
ما لشکریم!لشکر پخش و پلا که دید؟
خیل ز هم گسسته به معنای واقعی
این زخم سجده نیست به پیشانی ام رفیق
جای دری ست بسته به معنای واقعی
از بادبان نخیزد و از ناخدا، بخار
کشتی به گل نشسته به معنای واقعی
تنگ است جای ما و چنین است حال ما:
باغی درون هسته!به معنای واقعی
دل های ما شکسته به معنای واقعی
ما لشکریم!لشکر پخش و پلا که دید؟
خیل ز هم گسسته به معنای واقعی
این زخم سجده نیست به پیشانی ام رفیق
جای دری ست بسته به معنای واقعی
از بادبان نخیزد و از ناخدا، بخار
کشتی به گل نشسته به معنای واقعی
تنگ است جای ما و چنین است حال ما:
باغی درون هسته!به معنای واقعی
- Jul
- 1,014
- 8,078
- مدال‌ها
- 3
می خرامد غزلی تازه در اندیشه ما
شاید آهوی تو رد می شود از بیشه ما
دانه سرخ اناریم و نگه داشته اند
دل چون سنگ تو را در دل چون شیشه ما
اگر از کشته خود نام و نشان می پرسی
عاشقی شیوه ما بود و جنون پیشه ما
سرنوشت توهم ای عشق! فراموشی بود
حک نمیکرد اگر نام تو را تیشه ما
ما دو سرویم، در آغوش هم افتاده به خاک
چشم بگشا که گره خورده به هم ریشه ما
شاید آهوی تو رد می شود از بیشه ما
دانه سرخ اناریم و نگه داشته اند
دل چون سنگ تو را در دل چون شیشه ما
اگر از کشته خود نام و نشان می پرسی
عاشقی شیوه ما بود و جنون پیشه ما
سرنوشت توهم ای عشق! فراموشی بود
حک نمیکرد اگر نام تو را تیشه ما
ما دو سرویم، در آغوش هم افتاده به خاک
چشم بگشا که گره خورده به هم ریشه ما
