مجموعه اشعار اشعار فریدون مشیری
- نویسنده موضوع mobina01
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
ای دلِ من، گرچه در این روزگار
جامه‌ی رنگین نمی‌پوشی به کام
باده‌ی رنگین نمی‌بینی به جام
نُقل و سبزه در میان سفره نیست
جامت از آن مِی که می‌باید تُهی‌ست
ای دریغ از تو اگر چون گُل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار
گر نکوبی شیشه‌ی غم را به سنگ
هفت‌رنگش می‌شود هفتاد رنگ!
جامه‌ی رنگین نمی‌پوشی به کام
باده‌ی رنگین نمی‌بینی به جام
نُقل و سبزه در میان سفره نیست
جامت از آن مِی که می‌باید تُهی‌ست
ای دریغ از تو اگر چون گُل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار
گر نکوبی شیشه‌ی غم را به سنگ
هفت‌رنگش می‌شود هفتاد رنگ!
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
باز کن پنجره ها را، که نسیم
روز میلاد اقاقی‌ها را
جشن می‌گیرد،
و بهار ،
روی هر شاخه، کنار هر برگ،
شمع روشن کرده‌ست.
همه‌ی چلچله‌ها برگشتند،
و طراوت را فریاد زدند
کوچه یکپارچه آواز شده‌ست،
و درخت گیلاس،
هدیه‌ی جشن اقاقی‌ها را،
گل به دامن کرده‌ست.
باز کن پنجره‌ها را، ای دوست
هیچ یادت هست
که زمین را عطشی وحشی سوخت؟
برگ‌ها پژمردند؟
تشنگی با جگر خاک چه کرد؟
روز میلاد اقاقی‌ها را
جشن می‌گیرد،
و بهار ،
روی هر شاخه، کنار هر برگ،
شمع روشن کرده‌ست.
همه‌ی چلچله‌ها برگشتند،
و طراوت را فریاد زدند
کوچه یکپارچه آواز شده‌ست،
و درخت گیلاس،
هدیه‌ی جشن اقاقی‌ها را،
گل به دامن کرده‌ست.
باز کن پنجره‌ها را، ای دوست
هیچ یادت هست
که زمین را عطشی وحشی سوخت؟
برگ‌ها پژمردند؟
تشنگی با جگر خاک چه کرد؟