آموزشی آموزش نویسندگی|قوانین

[Niko]

مزد آن گرفت جان بردار/ جان خواهر که کار کرد.
خوان دوم : ” واو ”
وه که با این عمرهای کوته بی اعتبار / این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا ؟
واقعا چرا؟
خیلی جالبه . وقتی از بچه های کلاس نویسندگی می پرسم که بزرگترین آرزوتون چیه و دوست دارید چه قدرتی داشته باشید ، اکثرشون میگن که دوست داریم ماندگار باشیم و هیچ وقت اسممون نمیره.
این یه حقیقته. همه ی آدما دوست دارن که موندگار بشن . اصلا اگر ماندگاری و بقول ادبیاتیا نامیرا شدن ، آرزوی بشر نبود که بزرگترین نویسنده ها و شاعران دنیا تو داستان هاشون ، افسانه هایی مثل رویین تن شدن اسفندیار و پاشنه ی آشیل رو نمیاوردن .
پس حتما یه چیزی هست که همه دارن ازش صحبت می کنن.
خب اگر تو هم آرزوی اینو داری که بعد از سالها ازت به نیکی یاد کنن و همچنان توی این دنیا ، ازت اسمی باشه ، خب چرا از قلم غافلی؟
این شعری که براتون نوشتیم ، از زبان یک قلمه . یک قلم به زبان ساده به شما میگه که اگر میخاید شنیده بشید ، اگر میخاید حرفتون در این دنیا ماندگار باشه ، بیاید سراغ من و از من غافل نشید. پس خوان دوم ، یعنی مبارزه با زوال و نابودی ، تنها به کمک قلم امکان پذیره .

 

[Niko]

فکر می کنم ایده ی خوبی باشه . قلم تنها چیزیه که میتونه شما رو در کمترین زمان ممکن و عملا بدون هیچ هزینه ای به ثروت و ماندگاری در این دنیا برسونه.
خوان سوم : “ش”
شهریارا تو به شمشیر قلم در همه آفاق / به خدا ملک دلی نیست که تسخیر نکردی
فکر می کنیم که خوان سوم ، با این شعر شهریار کاملا براتون واضح شده باشه .
شما با آموزش نویسندگی میتونید با تمام جهان ارتباط برقرار کنید و جهانی رو به دست خودتون بگیرید.
پس خوان سوم مبارزه با غولیه که آفت امید و موفقیت در انسان هاست و اون درد تنهاییه .
همه ی ما آدما تنهایی رو توی زندگیمون تجربه کردیم و میدونیم که تنهایی چقدر سخته . آدمها وقتی تنها میمونن و هیچ کسی رو ندارن ، بسیار غمگین میشن . فکرای عجیب و غریب بسرشون میزنه . از زندگی نا امید میشن . به آرزوهاشون فکر نمی کنن و این باعث میشه که سگ سیاه افسردگی ، گریبانشون رو بگیره .
اما نوشتن ، یکی از راه هاییه که میتونه انسان رو از تنهایی نجات بده. به چه وسیله ای؟ به وسیله ی قلم .
اگر شعر شهریار رو دقیق بخونید ، شهریار داره میگه که شما میتونید به کمک شمشیری به نام قلم ، همه ی غم ها و دردهایی که موجب تنهاییتون شده رو از سر راهتون بردارید و به سمت موفقیت حرکت کنید.

 

[Niko]

و موفقیت برای انسان ها چیزی نیست جز رابطه برقرار کردن . سخن گفتن با همه ی مردم و چقدر خوب میشه که ما بتونیم با همه ی مردم دنیا از هر زبانی و هر کشوری ارتباط برقرار کنیم و دنیای خودمون رو گسترده تر کنیم.
وقتی دنیای ما گسترده باشه ، تعداد انسان هایی که به ما فکر می کنند هم بیشتر میشه . تعداد دل هایی که برای می تپند هم بیشتر میشه و این معنای محبته . این معنای آرامشه و انسان چیزی نمیخاد جز آرامش .
پس دقت کنید ، با قلم و قرار گرفتن در مسیر اموزش نویسندگی ، شما به نوعی تمرین صلح و محبت هم می کنید. به نوعی خودتون رو در مسیر رهایی از دردها هم می گذارید و این معنای واقعی آرامش در زندگیه .
این رو ما نمیگیم ، بلکه بسیاری از روانشناس های مطرح حتی فروید هم به این امر اشاره می کنند که نوشتن ، باعث رهایی فکر میشه و انسان ها رو از شر افکار مزاحم نجات میده . پس ، آموزش و کلاس نویسندگی رو تنها یک هنر و فن ندونید ، بلکه یک سبک زندگی بدونید.
حالا وقتشه که شمشیر قلم رو تیز کنید و به جنگ سیاهی ها برید و دل های مردم رو با محبت قلمتون به دست بیارید.
خوان چهارم : “ت ”
تو خود آفتاب خود باش و طلسم کار بشکن
خوان چهارم از خوان های آموزش نویسندگی ، خوان خودباوریه . جاییه که شما باید با غول شکست نفسی و خودکم بینی مبارزه کنید و به خودتون باور کنید آموزش نویسندگی رو شروع کردن و پا در مسیر نوشتن گذاشتن دارن ، اینه که به شدت به خودشون بد بین هستند و احساس می کنند که اصلا کسی به نوشته ی اون ها اهمیت نمیده.

 

[Niko]

این باور ، میتونه ریشه های مختلفی داشته باشه ، میتونه عدم اعتماد به نفس شخص باشه ، میتونه ترس از نوشتن باشه . میتونه هر چیز دیگه ای باشه . اما باید بهتون بگیم که اگر میخاید نوشتن رو یاد بگیرید و آموزش نویسندگی رو شروع کنید ، اول از همه باید طلسم تمامی باورهای غلط رو در خودتون بشکنید و این امکان پذیر نیست مگر اینکه اول از همه به خودتون باور داشته باشید.
حالا اگر دنبال رسیدن به این باور هستید ، ما راهکارهایی رو توی همین مقاله بهتون پیشنهاد می کنیم که میتونه خیلی به شما کمک کنه .
ولی چیزی که مهمه اینه که با شمشیر قلم به جنگ همه ی باورهای غلط برید و طلسم تمامی شکست های روحی رو در خودتون بکشنید و مثل یک آفتاب توی آسمان نوشتن بدرخشید .
اما یادتون باشه که نویسنده شدن ، تنها در صورتی جواب میده که اول از همه خودتون به خودتون باور داشته باشید. باور شما به نوشته هاتون ، نویسنده شدن رو آسون می کنه و دیگران رو هم به این باور از قدرتمندی شما در نوشتن میرسونه که شما متن های اصولی و ارزشمندی نوشتید.
خوان پنجم : ” ن ”
نکته روح فزا از دهن دوست بگو / نامه خوش خبر از عالم اسرار بیار
و آخرین خوان از خوان هایی که شما باید برای رسیدن به مرحله ی آموزش نویسندگی ، پشت سر بزارید ، تازگی و طراوته .
یک نویسنده ، همیشه حرف جدید برای گفتن داره . یک نویسنده همیشه دنیا رو برای مخاطبش زیباتر میکنه.
مهم نیست که شما توی چه سبکی می نویسن و یا به چه نوع نوشته هایی علاقه دارید . شما زمانی میتونید به مرحله ی آموزش نویسندگی وارد بشید که اول از همه ، تکرار و روزمرگی رو کنار بزارید و به قصد تاثیر گذاری وارد این حوزه و بعد نوشتن بشید .

 

[Niko]

پس غول این مرحله ، غول افسردگی و درماندگی و تکرار هست و شما باید اون رو شکست بدید . شکست دادن این غول تنها به کمک شمشیر قلم امکان پذیره . از روزی که شما وارد این حوزه می شید ، باید این قدرت رو در درون خودتون ایجاد کنید که بدون وقفه ، سخن های نویی رو برای مخاطب عرضه کنید.
خب دوستان ، این هم از پنج خوان آموزش نویسندگی .
اما وقتی ما پنج خوان نوشتن رو رد می کنیم و به مراحل آموزش نویسندگی ورود می کنیم ، یه سوال مهم برامون پیش میاد . سوالی که همه ی هنرجویان در اولین جلسه از کلاس نویسندگی به زبان میارن و اون چیزی نیست جز اینکه :
حالا چی بنویسیم؟
این سوال از نگاه ما ، دو بعد داره :
یکبار به این معناست که توی چه فرم و سبکی بنویسیم؟
و یکبار به این معناست که از چی و با چه ایده ای بنویسیم؟

 

[Niko]

قالب های نویسندگی​

اولین سوال : در چه قالبی بنویسیم؟

قالب های آموزش نویسندگی ، این روزها خیلی گسترده شدن . شاید قدیم ها ما فقط یه قالب به نام داستان نویسی و شعر داشتیم و در نهایت در بعضی از کشورها مثل یونان ، نمایشنامه نویسی هم رایج بود.

اما امروزه دیگه اینقدر قالب های نوشتن زیاد شده که در هیچ کلاس نویسندگی ای نمیشه قالب مشخصی برای نوشتن یک شخص تعیین کرد ، بلکه ما فقط میتونیم به شما قالب ها رو معرفی کنیم و از شما بخواهیم که با توجه به علاقتون انتخاب کنید که تو چه قالبی دوست دارید بنویسید.

قالب های نوشتن ای که امروز در ایران و کشورهای دیگه رایجه ، قالب های زیر هستند .

قالب داستان نویسی

داستان یا همون Story ، یکی از رایج ترین قالب های نویسندگی هستش که اکثر مطالبی هم که در حوزه ی آموزش نویسندگی وجود داره ، مربوط به نوشتن در این قالبه .

داستان ها ، سیستسمی از نویسندگی رو شامل میشن که به بیان یک روایت میپردازه . در واقع داستان نویسی ، یعنی بیان یک روایت ، یک ماجرا که از تعدادی شخصیت ، تعدادی حادثه ، در یک زمان و مکان خاص ، تشکیل میشه .

وقتی از داستان نویسی صحبت می کنیم ، چند تا عنصر توی ذهنمون مرور میشه که لازمه همه رو براتون توضیح بدیم .

اولین مسئله ، بحث وجود داستان هاست .

شاید هیچ وقت این سوال به ذهنتون خطور نکرده باشه ، اما باید بگیم که تا حالا به این فکر کردید که چرا بسیاری از نویسنده ها ، داستان پردازی می کنند و اصولا چرا باید یک داستان نوشت؟

 

[Niko]

بله این سوال ، خیلی مهمه و دلیل اهمیتشم ، چراغ راهیه که برای شما روشن می کنه تا بتونین انتخاب درستی در زمینه ی قالب نویسنده بودن داشته باشین .

در یک نگاه کلی ، دید اولیه ی ما به این موضوع در هر قالبی ، یک بخش سرگرمیه . در واقع ادبیات ، بوجود اومد تا درست مثل هنر ، به بخشی از زندگی انسان معنا بده و این معنا پیش از این که بخاد با مفاهیم فلسفی و علت های منطقی هماهنگ بشه ، یک بعد کاملا سرگرم کننده داره .

اکثر مردم نقاشی می کشن چون به اون ها آرامش میده و اون ها رو برای چند لحظه از دنیایی که دارن دور می کنه و به نوعی مشغولشون می کنه .

خیلی ها می نویسن می کنند تا که اوقات فراغتشونو پر کنن و با نوشته هاشون بتونن بخشی از حرف ها و دغدغه های درونی خودشون رو روی کاغذ بیارن .

اما قضیه یقینا به همین جا هم ختم نمیشه .

داستان نویسی ، درست مثل نوشتن یک نقشه ی راه برای زندگی افراد خاص ، با اتفاقات خاص در یک دوره از زمان و در یک نقطه از مکان در این دنیای بزرگه .

یعنی چی ؟

بزارید اینطوری براتون بگیم که همه ی ما انسان ها در این دنیا ، فقط یکبار حق زندگی کردن داریم و طبیعتا ، در این یکبار زندگی فقط میتونیم به جای یک نفر ، یعنی خودمون ، زندگی رو تجربه کنیم . اما آیا این یکبار زندگی کردن ، به ما فرصت میده که از زندگیمون لذت ببریم و به راز این جهان بزرگ پی ببریم . آیا ما ااین فرصت رو داریم که تو این یکبار زندگی کردن با همه ی مردم دنیا و زندگیاشون آشنا بشیم و بقول قدیمیا ، بفهمیم دنیا دست کیه؟

 

[Niko]

نه . این امکان رو نداریم . اما یه راه داریم . اونم اینه که به شدت داستان بخونیم و از اون سمت هم بسیار داستان بنویسیم.

این یکی از درس های آموزش نویسندگی هستش . یعنی جایی که میگیم داستان خوندن و داستان نوشتن ، کلید برقراری ارتباط ، با دنیایی به وسعت تمام این کره ی خاکیه.

ما توی داستان نویسی این فرصت رو برای خودمون ایجاد می کنیم که نوشته هامون و حرفامون رو به گوش همه برسونیم و از سمت دیگه حرف دیگران رو بشنویم . هزار تا داستان از زندگی های مختلف بخونیم و جای همشون زندگی کنیم و اگر خیلی زرنگ باشیم ، میتونیم تو یه سال ، جای ۶۰ تا زندگی دیگه ، جای هزار ها آدم دیگه ، نقش بازی کنیم و با زندگیشون آشنا شیم و بفهمیم دنیا دست کیه .

داستان نویسی یکی از راه هاییه که ما میتونیم با دنیای خودمون ، جهانی که هفتاد و دو ملت درش زندگی می کنن آشنا شیم و خب فکر می کنم بد نیست که این سبک از سبک های نویسنده شدن رو هم امتحان کنیم.

دلیل دیگه ای که خیلی از نویسنده ها شروع به داستان نویسی می کنن ، فراگیر شدن اونهاست . ببینید ، عمده ی نویسنده های معروف دنیا و اگر اغراق نکنیم همه ی نویسنده های دنیا که حتی یه داستان چند خطی هم نوشتن ، دغدغه ای توی ذهنشون داشتن . درست مثل شما که وقتی اومدین در کلاس نویسنده شرکت کنین و یا اومدید مقاله مربوط به دروه نویسندگی رو میخونید ، یه دغدغه تو ذهنتونه که شما به دنبال حل اون اومدید . این مسئله ، دقیقا چیزیه که ما تو نویسندگی هم داریم .

 

[Niko]

چیزی به نام دغدغه نوشتن :

دغدغه نوشتن ، یعنی حرفی که تو دل هر آدمی هست ، یعنی اندیشه ای که تو ذهن هر انسانی یافت میشه و اون فرد ، احساس می کنه که با بیان اون اندیشه ، احساس و هر چیزی که در دل و روحش هست ، میتونه کمکی به جهان بینی بشر کنه .

خیلی از نویسنده ها با نوشتنشون ، انسان های بسیاری رو از درد های انسانی ، نظیر جدایی ها ، نظیر ناامیدی ، ترس از زندگی و نبود شادی در زندگیشون ، رها کردن .

خییلی از نویسنده ها با نوشته هاشون ، فرصت عاشق شدن به انسان ها هدیه کردن .

خیلی از متفکرین با نوشته هاشون با داستان هاشون ، اندیشه ای رو به دنیا تزریق کردن که باعث شده ، جهان ، جای زیباتری برای زندگی بشه .

پس خیلی مهمه که ما یه تریبون داشته باشیم و حرفامون رو به گوش مردم برسونیم . اما راستش رو بخواهید ، این روزها اینقدر مردم سرشون شلوغه که میل نمی کنن یکساعت سخنرانی ما رو بشنون . یا اینکه پای حرفای ما بشینین .

واسه همینه که خیلی از بزرگترین شخصیت های دنیا رو به این آوردن که کتاب بنویسن و از بین سبک های کتاب نویسی ، داستان نویسی رو انتخاب کردن . چرا؟

چون داستان ، در بین مردم همه گیر تره . مردم میل بیشتری به خوندن داستان ها دارن . مردم حس بهتری از زندگی کردن کنار شخصیت های یک داستان دارن و از اون مهم تر اینکه مردم داستان ها رو بهتر در خاطرشون نگه میدارند.

 

[Niko]

پس داستان نویسی میتونه یه سبک عالی برای نوشتن باشه . داستان نویسی جز اصول ساده ای که شما توی آموزش نویسندگی یاد می گیرید ، دستور خاصی نداره . دست شما رو نمیبنده و شما میتونید هر جور که دلتون خواست بنویسید و از نوشته هاتون لذت ببرید و این یه فرصت استثنایی برای کسانیه که میخان ازادانه حرف هاشون رو بزنن.

خب حالا سوال اینه که ما چطوری داستان نویسی رو شروع کنیم و سوال اینجاست که آیا ما میتونیم با شرکت تو کلاس ها و دوره نویسندگی یه داستان نویس معروف بشیم ؟

باید بگیم که بله . شما هر زمان که پروسه ی نویسنده رو شروع کردید ، در مسیر نوشتن یک داستان برنده قرار گرفته اید . از همین لحظه که شما این مقاله رو میخونید تا لحظه ای که آخرین کلمه از اولین کتابتون رو نوشتید ، شما در مسیر قرار دارید و این مسیر هدفی داره که میتونه شما رو به شهرت ، موفقیت ، ثروت و از همه مهم تر آرامش برسونه .

پس درنگ نکنید و روند نویسنده شدن رو دنبال کنید.

اما اگر نمی دونید که چطور باید این کار رو به بهترین شکل ممکن دنبال کنید . باید بهتون بگیم که ما یه دوره ی جامع براتون آماده کردیم که میتونه به شدت به شما کمک کنه . راستش رو بخاید ما اومدیم و پونصد سال زندگی نویسده ها رو بررسی کردیم و تمام تجربیات نویسنده ها رو با توجه به اصول آموزش نویسندگی ، توی یه دوره براتون جمع کردیم و اسمشو گذاشتیم :

میکرو دوره نویسندگی خلاق .

توی این دوره ما به شما همه ی اصول داستان نویسی و رمان نویسی رو یاد میدیم و شما رو با تمامی سبک های داستان نویسی و المان های نویسنده شدن آشنا می کنیم. در واقع این دوره یه جوری به تمام سوالات شما در این زمینه پاسخ میده و هیچ نیازی نیست که بعد از تماشای این دوره به سراغ مجموعه ی دیگری برید .