آموزشی آن‌چه در خفا گویند؛ معما و راز در داستان | چگونه مخاطب را جذب داستان نگه داریم؟

[-pariya-]

باید تمام داستان منتظر بمانیم تا به صحنه‌های پایانی برسیم و تمام قطعات کنار هم قرار بگیرند و در نهایت به یک تصویر کامل از ربکا برسیم و بفهمیم که علت رفتار آدم‌های داستان و واکنش‌هایشان چه بوده. پس یک داستان طول می‌کشد تا تمام آن داده‌ها و قطعات را دریافت کنیم، کنار هم قرار دهیم و به آن تصویر و پاسخ برسیم.



پس مهم است که چطور اطلاعات این داستان را کنار هم قرار دهیم و به مخاطب منتقل کنیم.

 

[-pariya-]

در سرنخ دادن خلاق باش
راه‌های مختلفی برای سرنخ دادن وجود دارد؛

مستقیم یا غیر مستقیم به موضوعی اشاره‌ای کنیم،
پیش‌آگهی بدهیم،
از شفاف‌سازی طفره برویم،
فلاش‌بک بزنیم،
پرش کنیم یا هر روش دیگری تا بتوانیم این را به مخاطب منتقل کنیم که یک چیزی این وسط وجود دارد.

 

[-pariya-]

راه‌های ارتباطی ما با مخاطب زیاد است. از طریق خود راوی می‌توانیم این کار کنیم به خصوص اگر راوی اول‌شخصی باشد که از طریق افکار، تردیدها و ذهن مشغولی‌هایش. از طریق صحنه‌پردازی و حوادثی که اتفاق می‌افتند، کنش و واکنش‌های خود کارکترها.

 

[-pariya-]

از طریق توصیف صحنه، اشاره یا برجسته کردن برخی مسائل یا حتی به شکل شدیدی دوری کردن از آن‌ها و پیچاندن بحث یا ساخت یک فضای سنگین که چیزهایی در پس نقاب ارامش دارد. از این طریق‌ها در صحنه‌پردازی است که می‌توانیم سرنخ‌هایی بدهیم.

 

[-pariya-]

توصیف فضا در خدمت القای رازآلودگی
اگر به شیوۀ صحنه‌پردازی و توصیف‌های راوی در رمان ربکا توجه کنیم،‌ متوجه می‌شویم در نقاط مختلف داستان راوی به‌ نحوی ساختمان اصلی داستان یعنی ماندرلی، محیط اطرافش یا حتی آدم‌هایش را به نحو موهومی توصیف میکند که انگار چیز نامکشوفی آن‌جا وجود دارد. چیزی که سر به مهر و شوم است.

 

[-pariya-]

از فلاش‌بک بهینه بهره ببر
فلاش‌بک یا همان بازگشت به گذشته هم روش دیگری است که می‌توانیم از طریق آن اطلاعاتی را به مخاطب بدهیم. نقبی می‌زنیم به گذشته و بخش کوچکی از یک ماجرا را برایش آشکار می‌کنیم. البته که پیش از فاش شدن کامل ماجرا، دوباره برمی‌گردیم سر جریان اصلی داستان. این وقفه، این نشان دادن یک شمه و باقی گذاشتن باقی اطلاعات در تاریکی، می‌تواند مخاطب را مشتاق کند به ادامه دادن مسیر داستان

 

[-pariya-]

از گفت‌وگوهای رمزی و معماگونه بهره ببر
گفت‌وگو یا همان دیالوگ عنصر پرقدرتی است. از طریق حرف‌هایی که میان کارکتر‌ها ردوبدل می‌شود یا حرف‌هایی که کارکتر‌ها به خودشان می‌زنند می‌شود یک سری سرنخ‌ها منتقل کرد.

مهم است که این مکالمه‌ها سر پوشیده باشند. خیلی سرپوشیده!

 

[-pariya-]

مسئلۀ فوق مهم این است که مخاطب را با اطلاعات مختلف بمباران نکنیم. یک باره همه چیز رو برایش بیان نکنیم. همه چیز را نشانش ندهیم. باید اطلاعات را در طول داستان خرد و پخش کنیم.

 

[-pariya-]

پس این مهم است که ببینیم چه چیزی را چه زمانی و به چه اندازه‌ای بگوییم. هم‌زمان باید حواسمان به این نکته هم باشد که آن‌قدری اطلاعات بدهیم که خواننده مشتاق شود برای ادامه دادن. اما هم‌چنان یک‌سری سؤال باقی بماند یا سؤال‌های تازه‌ای ایجاد شود.

 

[-pariya-]

بخش کوچکی را شفاف می‌کنیم و علامت سؤال‌های تازه‌ای می‌کاریم. سرنخی می‌دهیم که گره‌ ای را باز می‌کند و باعث ایجاد یک گرۀ تازه می‌شود. یا این‌که در جهت باز شدن یا ایجاد یک گره حرکت کند.