آموزشی آن‌چه در خفا گویند؛ معما و راز در داستان | چگونه مخاطب را جذب داستان نگه داریم؟

[-pariya-]

راه نجات؛ هدف صحنه را بیاب
برای این‌که بتوانیم این اطلاعات و داده‌ها را درست تنظیم و پخش کنیم لازم است هدف صحنه را بشناسیم. بدانیم در این صحنه قرار است یا نیاز است چه اتفاقی رخ دهد و لازمه‌اش این است که روی پیرنگ داستان‌مان کار کرده باشیم.

 

[-pariya-]

گلوریا کمپتون در کتاب گفت‌وگونویسی در مورد وهم‌آمیز بودن یا رازآلود بودن می‌گوید که هدف نویسنده‌های داستان‌های ترسناک و معمایی زهر ترک کردن خواننده است. دانستن هدف گفت‌وگو‌ها کمک می‌کند بتوانید آن را با خلاقیت بیش‌تری بنویسید. چون می‌دانید که هدفتان صرفاً پر کردن صحنه نیست.

 

[-pariya-]

در گفت‌وگوی وهم‌آمیز نقش شخصیت داستان نگه داشتن خواننده در یک حالت تعلیق، هول‌وولا و وحشت است. البته که شما به طور متناوب تنش را در داستان کم و زیاد می‌کنید. این کار معمولاً با آهنگ ترسناک، تعلیق یا پیش‌آماده‌سازی برای رخ دادن احتمالی یک اتفاق در آینده انجام می‌شود. برای مثال شخصیت می‌گوید من بلاخره یه روزی تو رو میکشم.

 

[-pariya-]

گفت‌وگوی وهم‌آمیز همیشه حاکی از خطری است که شخصیت اصلی داستان را تهدید می‌کند و بالای سرش بال‌بال می‌زند.

هدف از گفت‌وگوی وهم‌آمیز در داستان‌های معمایی و وحشت نگه داشتن داستان تا حد امکان در تاریکی است. در همین نقطه است که اهمیت ارائۀ سرنخ‌ها، زمان، میزان و چگونگی‌شان، آشکار می‌شود

 

[-pariya-]

در نهایت این‌که...
استفاده از رازآلودگی یا معما در داستان کمک می‌کند فضایی خلق کنیم که مهیج باشد، کنجکاوی مخاطب را برانگیخته کند و او را در طول روایت به دنبال خود بکشاند. البته حواستان باشد: حقیقتی که در تمام طول داستان، یا بخشی از داستان از مخاطب مخفی می‌کنید باید ارزشش را داشته باشد.

 

[-pariya-]

پس به اندازه‌ای که لایقش است مرموز‌بازی در بیاورید. اگرنه، زمانی که راز برای مخاطب فاش می‌شود به روحتان درود می‌فرستد که چرا برای چنین چیز مسخره‌ای این‌همه به داستان‌تان آب و تاب داده‌اید.