آموزشی احساسات و عواطف را چگونه توصیف کنیم؟

[آرشیت]

لذا در این نوع ویرایش ملاحظات خاصی به لحاظ روانشناخی و زبانشناختی باید مد نظر قرار بگیرد که هدف همه‌ی این تمهیدات باورپذیری بیشتر اثر شما و ایجاد یک تجربه‌ی حسی بکر برای مخاطب شما است.

 

[آرشیت]

نکته‌ی ۱۲- هر بار که در اثرتان احساسی را توصیف می‌کنید، پرونده‌ی آن را ببندید و از آن عبور کنید

 

[آرشیت]

 

[آرشیت]

هر بار که در نوشته‌تان از شخصیتی غمگین یا شاد یا حتی بدبخت یا سرخوش صحبت می‌کنید، آن بحث را پس از تکمیل شدن کاملاً ببندید و بقیه‌ی داستان را از آن اتمسفر عاطفی جدا کنید چون شما دیگر به برانگیختن آن احساس خاص نیازی ندارید و این گونه موارد را باید به روشی شفاف تفکیک کرد.

 

[آرشیت]

مگر اینکه توصیف احساسات در غالب یک گفتگو باشد، در غیر این صورت باید از بقیه داستان جدا شود. به عبارت دیگر، شخصیت دیگری می‌تواند از شخصیت مد نظر شما بپرسد:

 

[آرشیت]

«چرا این‌قدر غمگین هستید؟» اما خود آن شخصیت هرگز بی دلیل در سراسر داستان از عواطف و احساساتش صحبت نمی‌کند.

 

[آرشیت]

نکته‌ی ۱۳- در پیش‌نویس اولیه‌ی خود، عواطف را با یک عمل یا تصویر ساده جایگزین کنید

 

[آرشیت]

 

[آرشیت]

مثلاً عبارت: «او نگاهی انداخت و پوزخند زد»، شروع خوبی برای اولین پیش‌نویس شما است. هر احساسی که بعد مدتی محو بشود، مثلاً عبارت «او خوشحال بود» یک گام در جهت درست است.

 

[آرشیت]

گران نباشید این فقط پیش‌نویس اول شما است و این امر به تدریج در طول نوشتن شما تکامل‌یافته و رشد می‌کند.