آموزشی احساسات و عواطف را چگونه توصیف کنیم؟

[آرشیت]

اگر هم این‌قدر شدید ناراحت است برای مخاطب تعریف کنید چه اتفاقی افتاده است. مردم می‌توانند تأثیر حسی رویدادهای مختلف را روی زندگی یک انسان درک کنند. اگر این موارد را توصیف کنید مخاطبان شما خیلی بهتر می‌توانند با شخصیت‌های داستان شما درگیر شوند.

 

[آرشیت]

هیچ‌وقت توصیف صریح و صمیمی یک رویداد احساسی را با استفاده از یک کلیشه‌ی زبانی به پایان نرسانید. اگر کار انتقال احساسات به مخاطب را درست انجام داده‌اید، دیگر این فرایند پایان یافته است. نیازی به خلاصه‌نویسی مجدد نیست.

 

[آرشیت]

شخصیت‌های داستانتان را حفظ کنید. شخصیتی که با آن کار می‌کنید ممکن است از نوع کلیشه‌ای باشد، اما این دلیل نمی‌شود که به حضور او به شیوه‌ای معمولی پایان دهید.

 

[آرشیت]

نکته عجیب در مورد کلیشه‌ها این است که مردم باهوش و اصیل آن‌ها را به کار نمی‌برند. اما پس از توضیح احساسی که شخصیت شما تجربه می‌کند و پس از در آغوش کشیدن دیگران توسط او، اگر جزو ویژگی‌های شخصیتی و رفتاری او محسوب می‌شود،

 

[آرشیت]

از او بخواهید که بگوید: «من اینقدر خوشحالم که می‌تونم اندازه‌ی یک سال خونه را مرتب کنم و ظرفای کثیف رو بشورم». اما باز هم، فقط در صورتی که بروز این رفتار از شخصیت او محتمل و پذیرفتنی است.

 

[آرشیت]

نکته‌ی ۱۶- از بیان مناسب استفاده کنید

 

[آرشیت]

 

[آرشیت]

موقع نوشتن هر عنصر داستانی جدید از خودتان بپرسید که این قطعه با باقی متن سازگاری دارد؟ همیشه سعی کنید از استعاره‌ها و تصاویری استفاده کنید که از نظر موضوعی متناسب با محتوای شما هستند و مطمئن

 

[آرشیت]

شوید (مخصوصاً در حالت اول شخص) زبان و تصاویری که استفاده می‌کنید با شخصیت (ها) سازگاری داشته باشد. هیچ صحبت نابجا و بی‌ربطی نباید در اثر شما وجود داشته باشد.

 

[آرشیت]

اگر شخصیت شما در داستان صحبت می‌کند، میزان صراحت بیان یا ابهام گفتاری او را بر مبنای طرف صحبتش تغییر دهید. در واقع شما باید شخصیت را در آن موقعیت خاص در ذهنتان تصور