مجموعه اشعار اشعار امیر خسرو دهلوی

[*نبوا*]

در دیده‌ ی من
جمله خیال اند و تو نقشی
بر خاطر من
جمله فراموش و تو یادی …

 

[*نبوا*]

گریست دیده بسی خون ز رشک حسرت ازانک
شبی به کوی تو خاری خلید در پایم

 

[*نبوا*]

هر دو عالم، قیمت خود گفته ای
نرخ بالا کن که ارزانی هنوز

 

[*نبوا*]

جان بفشانم ز شوق
در ره باد صبا

گر برساند به ما
صبحدمی بوی دوست..

 

[*نبوا*]

ابر می بارد و من می شوم از یار جدا
چون کنم دل به چنین روز ز دلدار جدا
ابر و باران و من و یار ستاده به وداع
من جدا گریه کنان، ابر جدا، یار جدا

 

[*نبوا*]

باغ در ایام بهاران خوش است
موسم گل با رخ یاران خوشست
چون گل نوروز کند نافه باز
نرگس سرمست در آید به ناز

 

[*نبوا*]

ز چشم کافرت کز غمزه لشکر میکشد هر سو
به هفت اقلیم تن یک منزل آبادان نمی‌ماند
نه‌ای با بنده چون اول بدین خوش میکنم دل را
که پیوسته مزاج آدمی یکسان نمی‌ماند

 

[*نبوا*]

جهان بی عشق سامانی ندارد
فلک بی میل دورانی ندارد
نه مردم شد کسی کز عشق پاکست
که مردم عشق و باقی آب و خاکست

 

[*نبوا*]

صبا آمد ولی دل باز نامد
غریب ما به منزل باز نامد

دل مارفت با محمل نشینی
رود جان هم که محمل باز نامد

به عشقم مسـ*ـت بگذارید زیراک
ک.س از میخانه عاقل باز نامد

نصیحت زندگان را کرد باید
کز افسون مرغ بسمل باز نامد

 

[*نبوا*]

گل من سبزه زاری کرد پیدا
زمانه نوبهاری کرد پیدا

در این موسم که از تأثیر نوروز
جهان نو روزگاری کرد پیدا

ز کوه ابر سنگ ژاله افتاد
زر گل را، عیاری کرد پیدا

شدم موی و فرو رفتم به رویش
همانم خارخاری کرد پیدا

نهانی خارخاری داشت آن شوخ
به حمدالله که باری کرد پیدا

ببین خسرو، اگر جانت به کار است
که جان را باز کاری کرد پیدا