تکمیل شده اشعار به تلخی زمانه/آنالیS کاربر انجمن رمان بوک

[دلبر که جان فرسود از او]

شده از این همه عالم گریزانِ شوی؟
یک مدت غافل از خودِ اَعمالت شوی؟

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده پروانه شوی؛ اما پَرت چیده شود؟
شده هر سو بزنی تا بزنی بالی به پَر؟

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده در قفسی احساس تنگنا بکنی؟
در میان عالمت وارستگی باشد غمی؟

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده از بَهر نگاهش ناگهان کور شوی؟
دل به دریا بزنی تا که دلت عشق کند؟

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده برای جان‌فشانی خاک پای مرز شوی؟
غم از دوری دلدار دم به دم جانت بگیرد؟

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده خنجر بزنند در سر رویت و تو بی‌جان شوی؟
خسته از این نابه‌هنجارها همان دم بشکنی؟

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده در بن رخسارش هر دم ببینی عارضه؟
او بگوید نیست چیزی و دلت نمناک شود؟

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده هر دم بی‌گنه از بی‌پناهی عار شوی؟
سر بر این خاک بنهی از سادگی خوار شوی؟

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده‌ در قعر نگاهش غرق در رویا شوی؟
ناگهان اغواگرانه دشنه‌‌اش بر پیکرت خالی شود؟​

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده بیزار‌ شوی از همه‌ی او که تو را بَست به خود؟
ناگهان در مدتی آن همه بیزاری شود عشقی بزرگ؟